Ας σας βάλω κατευθείαν στο θέμα: αγαπώ τα φρούτα και τα λαχανικά. Δε θυμάμαι να είμαι πιο ευτυχισμένη από αυτή την άποψη από τότε που ζούσα στη Σαμοθράκη και καλλιεργούσα τα δικά μου λαχανικά και φρούτα, καθώς και μάζευα όλα τα αυτοφυή από το κτήμα μας.
Ακόμη και τότε, που τράβαγα νερό από το ποτάμι για να ποτίσω, πρόσεχα πολύ τους σπόρους που χρησιμοποιώ. Ευτυχώς ανακάλυψα νωρίς το Πελίτι, απ’ όπου μπορείς να παραγγείλεις υπέροχους σπόρους από παραδοσιακές ποικιλίες, σε αντίθεση με τις “άδειες” μεταλλαγμένες ποικιλίες ή και να πάρεις τα σποράκια σου αυτοπροσώπως!
Από τότε που γύρισα στη Θεσσαλονίκη, τρώω κυριολεκτικά άχυρα. Οι πατάτες με τα καρότα ίδια γεύση, τα καρότα σα γκλομπ, όλα ίδια, το ίδιο και οι ντομάτες- χωρίς άρωμα, μόνο γυαλάδα, τα λεμόνια κερωμένα και γενικώς άδεια θερμίδα και εμετός.
Συνοπτικά ξεκίνησα να ψωνίζω ως εξής: Από σούπερ μάρκετ ποτέ. Από καλό μανάβικο πολύ συχνά, από λαϊκές αγορές καμιά φορά. Βιολογικές λαϊκές, αν με ρωτούσατε δύο χρόνια πριν θα σας έλεγα: τι είναι αυτό; Ίσως και να προσέθετα: και γιατί να το εμπιστευτώ; Και πού ξέρω ότι είναι βιολογικά; Και σίγουρα θα σκεφτόμουν από μέσα μου: Ποιος ξέρει και πόσο ακριβότερα θα είναι.
Μέχρι που αποφάσισα μια ώρα πρωία Σαββάτου, να πάρω τα παιδιά μου και να πάω στο Κόδρα, εκεί που στήνεται η αγορά των βιοκαλλιεργητών.
Έμεινα Α Φ Ω Ν Η.
Ίσως επειδή η μόνη εμπειρία λαϊκής που είχα πέρα από τη συμβατική.
Οι άνθρωποι αλλιώτικοι. Χαμογελαστοί, ήρεμοι, έτοιμοι να σου εξηγήσουν ό,τι χρειάζεσαι (και – πιστέψτε με, είχα ατελείωτες ερωτήσεις: τι είναι η αρώνια, γιατί αυτά τα αβγά είναι τόσο μεγάλα, γιατί τα ρεπανάκια είναι μαύρα, γιατί οι μπανάνες είναι τόσο μικρές- γιατί- γιατί- γιατί- γιατί: δεν είχα σταματημό).
Τα προϊόντα είναι… φυσιολογικού μεγέθους (!), αρώματα και χρώματα που μόνο στο χωριό συναντάς, κοτούλες που τις βράζεις και σου βγάζουν 4 φορές το ζωμό που βγάζει το συμβατικό, αγγουράκια και ντομάτες που χαίρεσαι να τις κόβεις, κρεμμύδια που σε κάνουν να κλαις, κι ένα κάρο λαχανικά και πρασινάδες που έχω να δω από τη Σαμοθράκη: όπως, ας πούμε, σπαράγγια! Αν έχεις φάει έστω και μια φορά αγνά κηπευτικά, πιστέψτε με, δε θα έχετε ΚΑΜΙΑ δυσκολία να καταλάβετε τι διαφορετικό έχουν τα βιολογικά. Κ Α Μ Ι Α.
Οι τιμές είναι ανάλογες αυτού που ψωνίζεις. Ψωνίζεις τροφή- όχι κάτι που έχει την εμφάνισή της αλλά όχι την ουσία της. Ψωνίζεις ποιότητα, όχι άδεια θερμίδα. Σε σύγκριση με το ακριβό μανάβικο του κέντρου απ’ όπου ψώνιζα εγώ ένα σαφές κλικ πιο πάνω. Δίνω 50 ευρώ για τα ψώνια της εβδομάδας στη βιολογική αγορά, έναντι των 35 ευρώ που έδινα στο μανάβικο.
Επειδή (γερνάω) έκανα γενικές εξετάσεις πρόσφατα, ποιος εγώ που μια ζωή με κυνηγούσαν οι γιατροί γιατί η φεριτίνη μου ήταν μονίμως υπό του μηδενός, κι όταν της έδειξα στο γιατρό με ρώτησε, εμφανώς εντυπωσιασμένος αν έχω αλλάξει κάτι στη διατροφή μου.
Η αλήθεια είναι ότι δεν άλλαξα τίποτα. Ακόμη τα ίδια πράγματα μαγειρεύω. Από την άλλη άλλαξα τα πάντα: όλα σχεδόν τα προϊόντα που χρησιμοποιώ σπίτι είναι πλέον βιολογικά. Από το αλεύρι μέχρι τα ζυμαρικά και την κανέλα μέχρι τη σάλτσα ντομάτας.
Δε βιάστηκα να τα αντικαταστήσω. Δεν πέταξα τίποτα. Σιγά σιγά μόνο, δοκίμαζα κι όταν έκρινα ότι είναι σαφής η διαφορά στην ποιότητα (στο 100% των περιπτώσεων) όταν με έπαιρνε οικονομικά προσέθετα κάτι.
Με αυτά και με εκείνα, αιματοκρίτης 40, ενέργεια στο φουλ, όπως και διάθεση, μέσα σε ένα σώμα που με εξυπηρετεί και μου αρέσει, ένα σώμα που χαρούμενο ανταποκρίνεται καθημερινά στο συνεχές δεκατετράωρο δουλειάς που το υποβάλω.
Είμαστε ό,τι τρώμε- το πιστεύω ακράδαντα και σε ό,τι αφορά εμένα οι εξετάσεις μου το απέδειξαν.
Δύο χρόνια μετά, έχω απίστευτα προϊόντα στο σπίτι μου και αν τα Σάββατα κάποιος με ψάξει το πρωί, θα είμαι σίγουρα με τα παιδιά στο Κόδρα.
Στο κλείσιμο αυτού του ποστ να σας πω μια από τις αγαπημένες μου στιγμές στη βιολογική αγορά: μια από τις πρώτες φορές που πήγαμε, ο Αλέξανδρος έχει πάρει ένα μήλο από τον πάγκο, το έχει δαγκώσει καλά-καλά κι εγώ φυσικά έχω ασπρίσει! Όχι μόνο για την “κλοπή” αλλά γιατί το έτρωγε χωρίς να το πλύνουμε. Με βλέπει η κυρία που είχε τον πάγκο, καταλαβαίνει αυτόματα την ανησυχία μου και μου λέει: “μη στενοχωριέσαι! τα δικά μου τα τρώνε κατευθείαν από το δέντρο!” και δίνω άλλο ένα στη Δάφνη. Το σκηνικό σαφώς κι επαναλήφθηκε πολλές πολλές φορές, καθώς τα παιδιά μου το “έπιασαν το νόημα”!
Γέλασα ανακουφισμένη και το άλλο Σάββατο ήμουν πάλι εκεί. Και το παραπάνω και το επόμενο και όλα τα Σάββατα μέχρι την αυριανή μέρα!
Το τελευταίο Σάββατο πέτυχα περίπου δέκα φίλους μου, με τα παιδιά τους, που ψώνιζαν έχοντας έρθει από όλες τις περιοχές της Θεσσαλονίκης κι ένιωσα μια σπάνια χαρά. Αυτή που βιώνεις όταν νιώθεις ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα.
Δε θα επιμείνω άλλο, ούτε θα το αναλύσω. Θα σας προτείνω όμως να το δοκιμάσετε, να του δώσετε μια ευκαιρία και να δείτε πως πάει.
Δείτε παρακάτω ημέρες και ώρες:
Τρίτη
Περαία
Ανθέων & Μήδειας Θερ:16.30-20.30 Χειμ:11.30 -17.00
Τετάρτη
Καλαμαριά (Βότση)
Αίαντος & Ελ. Βενιζέλου, Ι.Ν. Αγίου Παντελεήμονα Θερ-Χειμ:08.00-13.00
Πέμπτη
Νεάπολη
Ελ. Βενιζέλου & Μητρ. Καραβαγγέλη ( Δημαρχείο ) Θερ-Χειμ:08.00-13.00
Σάββατο
Καλαμαριά (Στρατόπεδο Κόδρα)
Καλλίδου & Παπάγου Θερ-Χειμ:08.00-13.00
Τέλος, άνθρωποι είμαστε, κάτι μας τυχαίνει και δεν πηγαίνουμε στη λαϊκή- να ξεμείνουμε από φρούτα και λαχανικά όλη την εβδομάδα, δε γίνεται. Υπάρχει λύση, έντιμη και κοντινή στο κέντρο και ακούει στο όνομα “Σουσάμι Άνοιξε”. Διαβάστε ΕΔΩ τις σχετικές πληροφορίες.
Επίσης, μιας και σας ενδιαφέρει το θέμα, καλό είναι να ξέρετε πόσο και πως οι Ευρωπαίοι πολίτες είμαστε προστατευμένοι από την Ένωση γιατί η αλήθεια είναι πως οι έλεγχοι είναι αυστηροί και οι νόμοι και οι κανονισμοί επικαιροποιούνται για να προλάβουν τις ανάγκες μας. Δείτε εδώ όλες τις χρήσιμες λεπτομέρειες.
Νομίζω ότι θα εκπλαγείτε ευχάριστα.
Καλή Συνέχεια σε ό,τι κάνετε.
<3
