Πόσες φορές δεν έχω πετύχει την ΕΜ (Ελληνίδα Μάνα) να είναι φορτωμένη σα μουλάρι από το σούπερ, τη λαική ή οπουδήποτε και τα παιδιά της από δίπλα στον κόσμο τους, να μην κρατάνε ούτε σακουλίτσα.
Πόσες φορές δεν την έχω δει να κουβαλάει τσάντες σχολείου, σνακ, πατίνια, τσάντες μπαλέτου, δεν την έχω δει να κάνει τραπέζια σπίτι της και δύο μέρες να ψωνίζει, δύο να μαγειρεύει και δύο να πλένει.
Κι η υπόλοιπη οικογένεια ζει στο δικό της ρυθμό. Άλλο από της ΕΜ.
WHY THE FUCK?
Τι φοβάται; Μην της την πει η πεθερά (κατά κανόνα κακιά :) ) ότι κωλοβαράει; Μην αναρωτηθεί ο σύζυγος τι κάνει όοοοοολη μέρα; Μην της προσάψουν ότι φορτώνει τα παιδιά της κι άρα δεν τα αγαπάει? (ήμαρτον…)
Δεν ξέρω κι επειδή έχω και νεύρα τώρα δεν έχω υπομονή να το καλοσκεφτώ.
Στο δικό μας σπίτι πάντως, μαμά και παιδιά ενώνουν δυνάμεις και κάνουν μαζί δουλειές.
Έτσι, η φασίνα τελειώνει μια ώρα αρχύτερα κι οι τρεις μας μοιραζόμαστε μια ωραία συνωμοτική χαρά ότι τα καταφέρνουμε ως ομάδα.
Να ένα μικρό δειγματάκι:
