Είμαι θυμωμένη.
Έστειλα το παιδί μου σε ένα μέρος γνώριμο, φιλικό κι αγαπημένο: την Κεντρική Βιβλιοθήκη του Δήμου Θεσσαλονίκης, σε μια εκδήλωση του παιδικού τμήματος κι εκείνο γύρισε σπίτι κλαίγοντας!
Τι μεσολάβησε;
Εγώ θα σας πω τα γεγονότα και τα συμπεράσματα δικά σας.
Η Κεντρική Βιβλιοθήκη, με ευαισθησία και συναίσθηση της σημασίας της ανάπτυξης μιας σχέσης ανάμεσα στο παιδί και το βιβλίο- σχεδίασε μια σειρά από εκδηλώσεις για παιδιά για το μήνα Νοέμβριο, που αποτελούνται από δύο μέρη: αφήγηση παραμυθιού και κατασκευή.
Φαινόταν σημαντικό να κάνεις προκράτηση γιατί οι 15 θέσεις που υπήρχαν είναι εξαιρετικά λίγες για όλο το κέντρο, που εξυπηρετούμαστε από αυτή τη βιβλιοθήκη.
Με καλή διάθεση κι εξοπλισμένη με τα υλικά που μας είχαν πει να φέρουμε, φτάνει το καλό σου το νήπιο να ακούσει ένα ωραίο παραμύθι και να κάτσει μετά να το συζητήσουν και να κάνουν όλα μαζί μια κατασκευούλα εμπνευσμένη από αυτό.
Η αίθουσα λίγο πιο γεμάτη από το αναμενόμενο. Παιδιά 25 μπορεί- 15 αποκλείεται. Κάποιοι συνοδοί αποχωρούν και κάποιοι παραμένουν. Το παραμύθι αρχίζει κι είναι σα να μην άρχισε. Καμία μαγεία, κανένας ηλεκτρισμός, αδιάφορα όλα. Η συζήτηση μετά το ίδιο.
Συνειδητοποιείς ότι μάλλον έχεις χάσει ένα καλό απόγευμα Τετάρτης, ενώ αρχίζεις πλέον να ποντάρεις στο δεύτερο κομμάτι, στην κατασκευή, η οποία γίνεται με υλικά που φέρνει μαζί του το παιδί σε συνδυασμό με υλικά που του παρέχονται εκεί. Εκεί αρχίζει ο χαμός: άλλα έχουν φέρει λάθος υλικά, άλλα πολλά και τους παίρνουν εκείνα που έχουν φέρει λίγα, και το κυριότερο: η παιδαγωγός – πανικόβλητη κι άστοχη ανάμεσα στα πιτσιρίκια- έχει προετοιμαστεί για 15 άτομα και τα υπόλοιπα μένουν χωρίς υλικά.
Χωρίς υλικά.
Τα πεντάχρονα.
Mayday –mayday
Και κάπως έτσι, γύρισε η Δάφνη κλαίγοντας στο σπίτι.
Αν θα την ξαναπάω την επόμενη Τετάρτη; Ναι.
Είμαι πρόσχαρος άνθρωπος και θέλω να πιστεύω ότι όλο αυτό ήταν μια αστοχία, από την οποία όσοι συμμετέχουν στη διοργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων θα διδαχτούν, ώστε να φτάσουν τελικά αυτά τα απογεύματα να είναι αυτό που προλογίζεται. Αυτό για το οποίο αξίζει να βάλεις mental note και να κάνεις προκράτηση.
Για την ώρα, έχουμε δουλίτσα πολύ.
:/
(Θα ήμουν ίσως πιο επιεικής αν δε γύριζε κλαμένη.)