Συχνά απορούν μαζί μου διάφοροι άνθρωποι: πως αντέχω και ζω με δύο μικρά παιδιά στο κέντρο της πόλης. Θα μπορούσα να το ανταποδώσω απορώντας κι εγώ με εκείνους: πως αντέχουν με μικρά παιδιά και ΔΕ ζουν στο κέντρο!
Το κέντρο είναι το σπίτι μου: εδώ μεγάλωσα, άλλαξα δόντια, έμαθα να κάνω ποδήλατο, έπαιξα για πρώτη φορά σπιτάκια (μέσα στα «αρχαία», στη Ναυαρίνου), ήπια το πρώτο μου milkshake στο Φρουτότυπο, ένα από τα απίθανα μαγαζιά του 80 που πλέον δεν υπάρχουν, παίξαμε για πρώτη φορά μπουκάλα σε μια είσοδο στην Ισαύρων, κρυφτό στην πλατεία Φαναριωτών, τσακίσαμε τα γόνατά μας κάνοντας πατίνια στο προαύλιο της Αγίας Σοφίας, καπνίσαμε το πρώτο μας τσιγάρο στη Λώρη Μαργαρίτη, φάγαμε το πρώτο μας αλήτικο βρόμικο στο Σνούπυ στην Προξένου και μιάς κι έχω «σμπρώξει» τα 40 που έλεγε και μια γιαγιά στη Σαμοθράκη, οι αναμνήσεις μου δεν έχουν τελειωμό!
Πέρα από το προσωπικό μου δέσιμο, βρίσκω αντικειμενικά κάμποσα προτερήματα. Σε ποια άλλη περιοχή της Θεσσαλονίκης έχεις τόσες εναλλακτικές για βόλτα με τα πόδια; Από τη Ροτόντα μέχρι τη θάλασσα βρίσκεις ασφαλείς πεζοδρόμους και πλατείες- στην Αγίας Σοφίας και η Αριστοτέλους το ίδιο. Το πάρκο της ΧΑΝΘ είναι υπέροχο και καταπράσινο, κι αν περπατήσεις μπορείς να φτάσεις μέχρι πέρα από το τρενάκι του Ξαρχάκου, ή να ανεβείς λίγο πιο πάνω στην Έκθεση: το καλύτερο μέρος για να μάθεις στο παιδί σου ποδήλατο, πατίνια, πατίνι ή να βγάλεις ήσυχη μεγάλη βόλτα το σκύλο σου. Κι αν έχεις λίγο χρόνο κι αντοχή παραπάνω, οι Κήποι του Πασά είναι ένα τέταρτο (με τα πόδια πάντα) από την Καμάρα, να μη μιλήσω για την Πανεπιστημιούπολη που τη μέρα είναι χαρά θεού.
Ό,τι χρειάζεσαι, στο κέντρο το έχεις στα πόδια σου. Περίπου, δηλαδή, γιατί μεταξύ μας υπάρχει κάτι που όχι μόνο δεν το έχουμε στο κέντρο, αλλά το έχουν παντού καλύτερο απ’ ότι εδώ. Οι γονείς του κέντρου σίγουρα έχουν αντιληφθεί γιατί πράγμα μιλάω και πάμε μια και για τους υπόλοιπους: ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΧΑΡΕΣ!
Σε όλη τη Θεσσαλονίκη, υπάρχουν εξωτερικοί χώροι σχεδιασμένοι με μεράκι και καλά υλικά για παιδιά μικρότερα ή μεγαλύτερα. Ενδεικτικά, να αναφέρω το λατρεμένο Φωκά, με τα χώματα, την άμμο, τα μονοπατάκια, το διαφορετικό χώρο για υπερ-σπόρους, τις κατασκευές για σκαρφάλωμα, τα γύρω-γύρω όλοι, τους κρίκους- αλλά κι όλο το παραλιακό μέτωπο που έχει γεμίσει χώρους και κατασκευές: μια τεράστια τσουλήθρα από εδώ, γήπεδα τένις από εκεί, πάρκα, πράσινο κι όχι μόνο στην παραλία. Ανεβαίνοντας, συναντάς καταπληκτικές παιδικές χαρές, όπως μια στην Καρακάση (πάνω από τη Δελφών- κάτω από την Εγνατία) που δεν την πιάνει το μάτι σου κι είναι χαρά θεού και πολλές- πολλές ακόμη.
Για πάμε στο κέντρο τώρα: οι εξής ΔΥΟ (ναι, στ’ αλήθεια: ΔΥΟ). Η μια βρίσκεται στο πάρκο του Βενιζέλου, πάνω από τα Λουτρά Παράδεισος και κάτω από την αρχαία αγορά, Αριστοτέλους με Εγνατία. Είναι ευρύχωρη, ανακαινισμένη, με ποικιλία παιχνιδιών για παιδάκια κάθε ηλικίας. Η άλλη παιδική χαρά του κέντρου βρίσκεται στην πλατεία Ναυαρίνου, είναι λίγο μικρότερη από το σαλόνι σας, με λίστα αναμονής στη μία κούνια για μεγάλα και μια για μικρά, ανακαινισμένη και σε άριστη κατάσταση. Είναι και οι δυο εύκολα προσβάσιμες, τοποθετημένες σε βολικά σημεία, καταμεσής πάρκων και πλατείας και τις αγαπάμε. Είναι όμως μόνο ΔΥΟ! Δεν επαρκούν!
Παιδική Χαρά, Πλατεία Ναυαρίνου
Τις ημέρες των αργιών, ειδικά όταν ο καιρός βοηθάει, γονείς και παιδιά συρρέουν στις παιδικές χαρές, όπου ειδικά στη Ναυαρίνου, γρήγορα διαπιστώνεις ότι ο χώρος δεν είναι αρκετός. Τα μεγαλύτερα τρέχουν, τα μικρά χτυπούν ή ανασκουμπώνονται φοβισμένα και η παιδική χαρά παύει να είναι και πολύ …χαρά.
Με όλα τα παραπάνω δεδομένα, η χαρά μου δεν ήταν μικρή όταν διαπίστωσα ότι στο κέντρο ετοιμάζεται μια τρίτη παιδική χαρά. Βρίσκεται στο πάρκο απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο, εκεί που παλιότερα υπήρχε ένα τσιμεντένιο στρογγυλό, στο οποίο συχνά έκαναν skate και πατίνια. Ο χώρος, που έχει ήδη περιφραχτεί, αναπλάθεται, τα παιχνίδια που σιγά-σιγά τοποθετούνται είναι υπέροχα κι ολοκαίνουρια κι όλα δείχνουν ότι η καινούρια παιδική χαρά του Δήμου Θεσσαλονίκης δε θα αργήσει να παραδοθεί στους λιλιπούτειους δικαιούχους!
Θα μπορούσα να γκρινιάξω και να πω ότι ο ορισμένος χώρος είναι μικρός και θα γίνεται το αδιαχώρητο, ότι υπάρχουν ακόμη πιο σύγχρονα παιχνίδια, ότι θα μπορούσαν να μπουν και μερικά μηχανηματάκια άθλησης εξωτερικού χώρου για το δύσμοιρο το γονιό που βρίσκεται σε καθεστώς αναμονής—αλλά όχι. Δε θα το κάνω. Δεν υποδέχεσαι κάτι καινούριο και καλό, γκρινιάζοντας. Δηλώνεις την ικανοποίησή σου, το δοκιμάζεις, το κρίνεις, προτείνεις, προχωράς. Με άλλα λόγια, πανηγυρίζεις για την τρίτη παιδική χαρά του κέντρου (δεν μετράω το «πάρκο πάπιες» , όπως αποκαλεί ο Αλέξανδρος το πάρκο απέναντι από το Γ’ Σώμα Στρατού) και διεκδικείς την τέταρτη!
Κάντε κλικ εδώ για να δείτε αναλυτικό χάρτη με όλες τις παιδικές χαρές του Δήμου Θεσσαλονίκης/ click here to see a map featuring all playgrounds within the Municipality of Thessaloniki
