Τι κι αν μέχρι τον 18 αιώνα, η βρώμη χρησιμοποιούνταν κυρίως ως ζωοτροφή;! Από το μέσα του 19ου αιώνα, τα πράγματα άλλαξαν δραματικά. Από το 1877 που δημιουργήθηκε η γνωστή μάρκα με τον Κουακέρο να μας χαμογελά συγκαταβατικά μέχρι και σήμερα, το ταπεινό δημητριακό έχει πλέον κερδίσει τη θέση της στο διαιτολόγιο κάθε ψαγμένης διατροφικά οικογένειας- δεν είναι τυχαίο που τα Quaker Oats από το 2001 αποτελούν θυγατρική της Pepsi Co.
Αυτό, όμως, δεν είναι μάθημα ιστορίας, αλλά ένας πρακτικός οδηγός που θα σας βοηθήσει να διαλέξετε το σωστό είδος για τη συνταγή σας, διότι η βρώμη, με γνώμονα της επεξεργασία που υφίσταται, χωρίζεται σε διάφορα είδη. Εδώ θα αναφερθούμε στα τρία βασικά που συναντάμε συχνά-πυκνά στα συνταγολόγιά μας, ξεκινώντας από αυτό που δέχεται τη μικρότερη επεξεργασία:
Α. Πλιγούρι βρώμης (steel-cut oats, irish oats, Scottish oats): θέλει περίπου μισή ώρα για να μαγειρευτεί καλά, είναι το πιο σκληρό, συχνά αντικαθιστά σε συνταγές το ρύζι
Β. Νιφάδες βρώμης (old-fashioned oats, rolled oats): θέλει ένα τέταρτο της ώρας για να μαγειρευτεί, δε χάνει το σχήμα του και το χρησιμοποιούμε για να φτιάξουμε μπισκότα, μπάρες κι άλλα παρεμφερή
Γ. Πίτουρο βρώμης (instant oats): τρώγεται ωμό ή ελάχιστα μαγειρεμένο, «λιώνει» δίνοντας άμεσα μια κρεμώδη υφή, χρησιμοποιείται για το δημοφιλή χυλό porridge που πολύ αγαπούν για πρωινό
Τα καλά νέα είναι ότι η βρώμη διατηρεί σταθερά τα θρεπτικά της, ανεξάρτητα από τον τρόπο επεξεργασίας της, άρα επιλέξτε άφοβα!