Τα παιδιά μου σηκώθηκαν εύκολα αλλά με πολύ διαφορετικά συναισθήματα ως προς το σχολείο:
Η Δάφνη ήθελε να πάει, αν και το περιβάλλον καινούριο, μιας και από φέτος πηγαίνει Α δημοτικού.
Ο Αλέξανδρος δεν ήθελε ούτε απ’ έξω να περάσει, αν και στον ίδιο παιδικό με πέρυσι.
Είμαι σίγουρη ότι στις 3 που θα τους πάρω, η Δάφνη θα είναι έτσι:
κι ο Αλέξανδρος, πάλι, έτσι:
Εγώ, τέλος, θα είμαι έτσι:
αλλά θα προσπαθώ να δείχνω έτσι:
Πρώτη μέρα ήταν, πάει πέρασε κι αυτή!
