Λόγια που Αγάπησα για την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού- 20 Νοεμβρίου 2018

Μερικά πράγματα είναι αυτονόητα. Όπως ότι τα παιδιά είναι ευάλωτα, είναι ευαίσθητα,  όπως ότι τα παιδιά έχουν δικαιώματα που όλοι οι ενήλικες θα έπρεπε να περιφρουρούμε. Δυστυχώς, δε ζούμε σε μια εποχή που τα αυτονόητα αναγνωρίζονται έτσι βρίσκω τον εαυτό μου- που μια ζωή έμενε μακρυά από τα “πολιτικά” σαν να ήταν λοιμώδης νόσος -να πανηγυρίζει όταν το ύψιστο θεσμικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης “μπαίνει στον κόπο” να βγάλει μια ουσιαστική ανακοίνωση με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας του Παιδιού στις 20 Νοεμβρίου 2018.

Γιατί μου θυμίζει:

-ότι ο σεβασμός είναι καθημερινή πρακτική,

-πως δεν υπάρχουν σοβαρά θέματα (πχ. τα οικονομικά) που βλέπουν το φως και “φαιδρά” (πχ. τα δικαιώματα των παιδιών)που τα τρώει το σκοτάδι γι’αυτή την Ευρωπαϊκή Επιτροπή

– πως το να εξηγείς ρητά τι ακριβώς νιώθεις και τι σκοπεύεις να κάνεις δημιουργεί τη βάση, την προϋπόθεση και μια δέσμευση για να το κάνεις

– πως είναι δική μου ΕΥΘΥΝΗ να επιλέγω ψηφίζοντας τους πολιτικούς εκείνους με τους οποίους οι απόψεις μας και η φιλοσοφία μας συμφωνεί.

Κι όλα τα παραπάνω μου είναι πολύ σημαντικά, ως μητέρα δύο παιδιών, γιατί νιώθω μέρος μιας διαδικασίας στην οποία η φωνή μου ακούγεται, μέσω των ανθρώπων που εγώ επέλεξα.

παιδι που σκαρφαλώνει

Να και η ανακοίνωση που με έκανε να νιώσω δικαιωμένη και πραγματικά έτοιμη (αν όχι πορωμένη) με το να ψηφίσω φέτος στις Ευρωεκλογές ή #αυτήτηφοράψηφίζω, όπως λέγεται και η σχετική πρωτοβουλία/πλατφόρμα στην οποία εννοείται έχω ήδη εγγραφεί:

«Σήμερα είμαστε αποφασισμένοι να προστατεύσουμε και να προωθήσουμε τα δικαιώματα όλων των παιδιών παντού. Τα δικαιώματα αυτά είναι οικουμενικά, αδιαίρετα και αναφαίρετα.

Κάθε παιδί έχει το δικαίωμα να μεγαλώσει σε ασφαλές περιβάλλον, απαλλαγμένο από κάθε μορφή βίας, κακοποίησης, παρενόχλησης ή αμέλειας.

Είναι συλλογικό μας καθήκον να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διασφαλίσουμε την τήρηση και την προάσπιση των δικαιωμάτων αυτών για κάθε παιδί παντού.

Στόχος μας είναι να τους προσφέρουμε ασφαλείς ευκαιρίες για μάθηση υψηλής ποιότητας και χωρίς αποκλεισμούς.

Ξεκινώντας από την πρώιμη παιδική ηλικία, η ΕΕ επενδύει για να εξασφαλίσει στα παιδιά διατροφή, υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση*, καθώς και για να αντιμετωπίσει την παιδική εργασία. […]

Οι ένοπλες συγκρούσεις, η φτώχεια, οι φυσικές και ανθρωπογενείς καταστροφές ή ο εκτοπισμός επηρεάζουν, όπως είναι φυσικό, κατά κύριο λόγο τα παιδιά. Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της στήριξης των παιδιών, ιδίως των πιο ευάλωτων και όσων πλήττονται από κρίσεις, τόσο εντός όσο και εκτός της ΕΕ. […]

Έχουμε την πεποίθηση ότι η επένδυση στα παιδιά, καθ’ όλη την πορεία τους προς την ενηλικίωση, αποτελεί πρωτίστως ηθικό καθήκον απέναντί τους. Αποτελεί όμως και επένδυση ουσιαστικής σημασίας για ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας. Ως εκ τούτου, σήμερα δηλώνουμε εκ νέου τη δέσμευσή μας να εντείνουμε τις προσπάθειές μας και καλούμε όλους τους εταίρους, σε ολόκληρο τον κόσμο, να συμβάλουν να έρθει η μέρα κατά την οποία κανένα παιδί δεν θα μένει στο περιθώριο».

Α-ΜΗΗΗΗΝ, έχω να πω και “συν Αθηνά” και Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ας κουνήσουμε κι εμείς το χεράκι μας.

ΕΔΩ όλη η ανακοίνωση στα αγγλικά

*βάζω αστεράκι γιατί βλέπε ΕΣΠΑ! Ένα παιδί προσχολικής με πλήρη διατροφή στον παιδικό σταθμό πληρωμένα από την ΕΕ και άλλο ένα δημοτικού με πληρωμένη επίσης από την ΕΕ το ΚΔΑΠ του , δίχως το οποίο η μαμά δε θα προλάβαινε τη δουλειά της- για να μη μιλήσω για το πρόγραμμα Erasmus+ που εξασφαλίζει σε εκατοντάδες παιδιά συμμετοχή σε ανταλλαγές και

RelatedPost

Website Pin Facebook Twitter Myspace Friendfeed Technorati del.icio.us Digg Google StumbleUpon Premium Responsive

Olia

Η Όλια Παναγιωτοπούλου είναι Επικεφαλής του Κέντρου Ευρωπαϊκής Πληροφόρησης, ένα δίκτυο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με φορέα υποδοχής το Δήμο Θεσσαλονίκης, καθημερινά 8-11 εργάζεται ως ραδιοφωνική παραγωγός στον 89 Rainbow, ενώ τα τελευταία δεκαοκτώ χρόνια "ντύνει" με τη φωνή της ηχητικές παραγωγές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, Κύπρο και ΗΠΑ. Είναι μαμά της απίθανης Δάφνης, 12, και του καταπληκτικού Αλέξανδρου, 9, οι οποίοι δίνουν ρυθμό και κατεύθυνση στη ζωή της. ενώ το οικογενειακό πανδαιμόνιο συμπληρώνουν με επιτυχία ο γάτος Σουψόν, 3 και ο σκύλος Μότσι, 1. Διαβάζει ασταμάτητα, λατρεύει τη ζωγραφική, δυστυχώς καπνίζει και αν ήταν πλούσια θα είχε μεγαλύτερη δισκοθήκη. Τα δέκα τελευταία χρόνια, έχει ρίξει άγκυρα στη Θεσσαλονίκη, στη Ναυαρίνου, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, αναπολώντας συχνά τον κήπο της στη Σαμοθράκη.

Σχολίασε πρώτος