Το κομμάτι αυτό, που λέτε, το έβαζα ακόμη κι αν σταμάταγε μετά τα πρώτα πέντε δευτερόλεπτα.
Ευτυχώς, όμως δεν τελειώνει εκεί.
Ευτυχώς, επίσης, δεν κοιμάμαι νωρίς το βράδυ με αποτέλεσμα τα αυτιά μου να είναι ανοιχτά σε ερεθίσματα, κι ως τέτοιο έκανε το συγκεκριμένο την εμφάνισή του στη ζωή μου, σκάζοντας μου και μια περιποιημένη μπάτσα για να μάθω να το παίζω ότι ξέρω τόοοσα και να μην ξέρω ονομαστικά τον Ike Turner.
Ταπείνωση και ακρόαση τώρα, κι όλα καλά <3
