Ανακάλυψα τυχαία τον Ηλία πριν μερικά χρόνια κι από τότε τον ακολουθώ μιας κ και η ευαισθησία του ήχου του μίλησε κατευθείαν μέσα μου.
Απλός και απαλός, στα όρια του μινιμαλισμού, υπογράφει το departing ένα κομμάτι που θα ακούσω πριν από κάθε αποχώρηση, τακτική ή άτακτη.
Συνδυάζει visuals που ενισχύουν την αισθητική και τον ήχο και γι’αυτό τον αγαπάμε λίγο παραπάνω.
Αν αυτό που ακούσατε σας άρεσε, για δείτε κι εδώ και μετά το αφήνω επάνω σας ;)
