Ήθελα να κάνω το μικρό να προσέξει λίγο περισσότερο στο σχολείο. Να ξεχάσει ότι έχει προχωρήσει τη διδακτική του ύλη και στην ουσία, δίχως να το κατευθύνω λεκτικά, να του εμφυσήσω το σεβασμό στο χρόνο του άλλου. Κοινώς, πρόσεξε τη δασκάλα σου ακόμη κι αν πιστεύεις πως δεν έχει κάτι καινούριο να σου πει. Έφυγε εκείνο το πρωί, λοιπόν, για το καθημερινό του προγραμματάκι με ένα στόχο: γυρίζοντας να μου πει τι έκανε όλη την ημέρα του.
Στην επιστροφή, μέσα σε 3′ είχα μάθει τα πάντα. Μια απλή παράθεση προγράμματος φυσικά: κουτάκι, κουτάκι, κουτάκι, κουτάκι. Όπως θα συνέβαινε εάν απλώς διάβαζα το πρόγραμμα που έχω αναρτημένο στο ψυγείο.
Θέλοντας να κάνω λίγο πιο εντυπωσιακή την επιστροφή μας στο σπίτι, του πρότεινα να εξερευνήσουμε ένα μονοπάτι που φαινόταν να μας βγάζει στην ευθεία κάτω από το σπίτι.
“Τι λες; Βγαίνει;”. “Δε βγαίνει, αφού το βλέπεις πως είναι μέσα στα φυτά.”.
Βγήκε.
Όπως σπρώχναμε με τα χέρια μας κάποια ψευτοεμπόδια, κλαδάκια της κακιάς ώρας και πιέζαμε καλά καλά τα πόδια μας στο χορτάρι να τρομάξουμε το οποιοδήποτε φίδι που “σιγά μην έχει φίδια χειμωνιάτικα”, πετάχτηκε από πάνω μας ένας γερμανικός ποιμενικός.
Φύλακας.
“Α! Αυτό το ξέρω. Είναι λυκόσκυλο”, μου είπε, έτοιμο να παραδώσει την επόμενή του διάλεξη. “Ήρθε και στο σχολείο ένα τέτοιο σκυλί, αλλά δεν ξέραμε ποιανού είναι. Μπήκε πάντως μέσα στις τάξεις και είχε πολύ πλάκα γιατί μέχρι να έρθει ο φύλακας να τον πάρει, κάποια παιδιά τρόμαξαν πολύ. Είναι προστάτης“, ολοκλήρωσε την ιστορία. “Φύλακας.”, διορθώνω εγώ. “Α! Ναι ναι ναι. Φύλακας είναι ο σκύλος, προστάτης είναι ο άνθρωπος. Αυτή είναι η μοναδική διαφορά”. Άλλη μια φορά δεν είχα να διορθώσω κάτι, παρά έμεινα να σκέφτομαι και να αφήνω χώρο στον νέο να μου δώσει κάτι ακατέργαστο να δουλέψω. Ίσως μια καλύτερη ιδέα να με βγάλει από τα παγιωμένα μου προβλήματα και την ανάγκη να διορθώσω και να φέρω στα μέτρα μου τον κόσμο.
Άρα όπως ο φύλακας θα γαβγίσει στα τέσσερα πόδια, καλυμμένος με τρίχα, ο προστάτης θα επιπλήξει στα δυο πόδια, ζώο όρθιο δηλαδή, καλυμμένος από μια στολή, ένα ρόλο ίσως, εκείνο του προστάτη;
Όλη αυτή η σύγχυση με έφερε πίσω στα δικά μου σχολικά χρόνια.
Με θυμήθηκα να σκέφτομαι δυνατά “Θέλω υπουργούς Παιδείας με εγκύκλιο το The Wall.
We don’t need no education”.
Φύλακας ή Προστάτης;
Με έπιασα να εύχομαι ακόμα “ας είχε ο σκύλος τη δουλειά του φύλακα και του προστάτη μαζί”… Όσο δε γαβγίζει καλά είμαστε.
