Το Κτήμα Λίκνο κάπου το είχε πάρει το μάτι μου, όταν έψαχνα κοντινούς προορισμούς για διαφυγή με τα παιδιά αλλά τελικά το γνώρισα όταν πήγαμε εκεί την πρώτη μας ημερήσια εκδρομή με το δημοτικό σχολείο της Δάφνης.
Ξεκινώντας από το κέντρο της Θεσσαλονίκης μας πήρε λιγότερο από μια ώρα να φτάσουμε, πράγμα τέλειο γιατί με το που μπήκαμε στο λεωφορείο ακούστηκε από τρεις μεριές το “μαμάαα, κατουριέμαι”. Φτάσαμε στο χώρο, οδηγώντας από Λαγκαδά και Δερβένι με κατεύθυνση τις Σέρρες και αποβιβαστήκαμε ακριβώς μπροστά στο κτήμα Λίκνο. Στην είσοδο μας περίμεναν οι υπάλληλοι του χώρου, οι οποίοι μοίρασαν σε γονείς, συνοδούς και παιδιά από ένα σάντουιτς κι ένα χυμό που περιλαμβανόταν στην τιμή της εκδρομής. Ο χυμός, οκ, βατός, το σάντουιτς στα όρια της υγειονομικής ευθύνης και από ποιότητα τέτοιο που δεν έμπαινε σπίτι μου: αλλαντικό τύπου ζαμπόν του ελέους και ένα κίτρινο τυρί που ειλικρινά δεν εμπίπτει σε καμία κατηγορία τυριού που γνωρίζω- ίσως σε suicidal edam? Ξαναλέω ωστόσο, υγειονομικά άρτιο.
Ο χώρος, τώρα, το οποίο είναι και το βασικό: ένας πράσινος παράδεισος, καλοφροντισμένος, με το γκαζονάκι του το φρέσκο και καλοκουρεμένο, με τα λουλουδάκια του γύρω από τα δέντρα, όμορφος, πεντακάθαρος και βολικός για τα παιδιά μιας και δίνει από την είσοδο σε μια μεγάλη πράσινη κατηφόρα η οποία ενδείκνυται για παιχνίδι, πικ νικ, “βαρελάκια”, μπουγέλο κι άλλα εκδρομικά απαγορευμένα και μη!
Στο βάθος αυτού του χώρου υπάρχουν δύο γήπεδα, ένα ποδοσφαίρου κι ένα μπάσκετ, με την κλασική ελληνική επίστρωση δαπέδου που πάντα μου δημιουργεί άγχος ενώ σπάνια κάποιο παιδί χτυπάει. Από γδαρσίματα και γρατσουνιές ωστόσο άφθονες.
Πίσω και από τα γήπεδα υπάρχει ένα adventure park, το οποίο αποτελείται από διαδρομές με σχοινιά επάνω στα δέντρα, κρεμαστές γεφυρούλες και δύο flying fox. Επιτρέπεται να ανεβούν μόνα τους παιδιά άνω του 1,40 ή παιδιά με συνοδό ανεξαρτήτου ηλικίας, προς 3 ευρώ το άτομο. Η διαδρομή είναι εύκολη, απόλυτα ασφαλής και διαρκεί ζήτημα ένα εικοσάλεπτο. Επιμένω ότι η διαδρομή είναι ασφαλής καθώς όλοι την περνάμε φορώντας bodrier (εγώ προσωπικά και πέδιλα- μιλάμε για ευκολάκι), είμαστε δεμένοι με δυο carabiner και σε κάθε κόμβο μας περιμένει ένας υπάλληλος του park που μας βοηθάει να δέσουμε σωστά και να περάσουμε στο επόμενο στάδιο. Για μένα που έχω ξαναβρεθεί σε ορειβατικές συνθήκες ήταν βαρετό, για τη Δάφνη παραήταν σύντομο, για άλλους ήταν λίγο φοβιστικό αλλά – θα το πω και τρίτη φορά- για όλους ήταν απόλυτα ασφαλές κι αρκετά διασκεδαστικό ως ιδιαίτερο. Ενοχλητική ήταν για όλους η αναμονή η οποία μετρούσε ώρες. Για μια διαδρομή ενός τετάρτου, δηλαδή, έπρεπε να περιμένεις ένα δύωρο- ευτυχώς όχι στον ίδιο χώρο.
Για κάποιο λόγο και χωρίς να έχει ανακοινωθεί, στο χώρο εμφανίστηκαν κάποια στιγμή δύο άλογα, τα οποία είμαι σίγουρη ότι ήρθαν από το Κτήμα Ζιώγα, για το οποίο ούτε θα πω κάτι παραπάνω, ούτε και θα γράψω κι αυτό τα λέει όλα πιστεύω. Μια ψωρόβολτα με κρατημένα τα άλογα πάνω κάτω στο ίδιο άβολο σημείο, πέντε λεπτά- τρία ευρώ κι αν δεν τα έδωσες είσαι ο κακός γονιός της εκδρομής. Αναμονή επίσης ατελείωτη.
Την ποιότητα των παρεχομένων ροφημάτων και γευμάτων δεν την δοκίμασα άρα δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη, αλλά το όλο οίκημα είχε ένα στυλ κι ήταν πεντακάθαρο. Στο τετράωρο που ήμασταν εκεί βέβαια οι τουαλέτες ήταν αγνώριστες κι εγώ προσωπικά προτιμούσα να τα κάνω σε πάνα ακράτειας παρά να μπω εκεί μέσα.
Παιδικές χαρές δύο, επίσης, μια για μικρότερα μια για μεγαλύτερη α! και μια παρατημένη με σπασμένες τσουλήθρες, ξεκάθαρα παροπλισμένη αλλά εκεί στη μέση για κάποιο λόγο.
Πισίνα, επίσης. Με κόκκινη λευκή κορδέλα για προστασία (έκλαψα), γεμάτη και καθαρή. Με περηφάνια ανακοινώνω ότι κανένα παιδί δεν έπεσε μέσα! (και δεν τους το είχα).
Καταλήγω: ωραίο το κτήμα Λίκνο, λέω να ξαναπάω με τα παιδιά μου και τους φίλους μας καμία χαλαρή Κυριακή και για πρώτη μας ημερήσια διόλου κακό δεν ήταν. Αν ήμουν η ιδιοκτήτρια του χώρου θα προτιμούσα να δώσω ένα μπριος μισού μεγέθους από το σάντουιτς αλλά σαφώς καλύτερης ποιότητας, θα είχα μόνιμη καθαρίστρια στις τουαλέτες όλη τη μέρα και θα είχα κάδους ανακύκλωσης και σκουπιδιών παντού, ενώ εκτός από τα καρεκλοκαθίσματα του καφέ και της ταβέρνας θα μπορούσαν να υπάρχουν και μερικοί σκιασμένοι χώροι για πικ νικ.
Συνολικά ήταν μια ωραία εμπειρία, χωρίς εκπλήξεις και αγωνίες, χωρίς εντάσεις και εκνευρισμούς και μας άφησε με τις καλύτερες αναμνήσεις και την επιθυμία να ξαναβρεθούμε εκεί ;)
Τα ξαναλέμε σύντομα, Κτήμα Λίκνο.
<3