Έχω λιώσει να μαγειρεύω από τότε που γέννησα. Για πάρτυ, για πικ νικ, για το σχολείο, για κολατσιό, για τη σχολική ημερήσια εκδρομή και σήμερα με πολύ μεγάλη σιγουριά και χαρά δοκίμασα να φτιάξω τα τυροπιτάκια της Κωνσταντίνας Γκουντινάκη, αγαπημένης μου γενικώς και σεφ ειδικώς, με την οποία συντονιζόμαστε σε πολλά, μεταξύ των οποίων η έλλειψη αγάπης στη φιοριτούρα, στο περιττό και στο σπάταλο.
Όταν, λοιπόν, εξήγησα στην Κωνσταντίνα ότι χρειάζομαι μια συνταγή αλμυρού σνακ που να κολλάει με τα πάντα και να πηγαίνει παντού πολύ εύκολα μου είπε “Α! Τα τυροπιτάκια!” και στο φτερό μου παρουσίασε τη συνταγή. Εκεί στο πως γεμίζω τη ζύμη άρχισα να βλέπω αστεράκια αλλά πριν προλάβω να απογοητευτώ είδα ότι στην συνταγή υπάρχει ένα twist, μια ανατροπή: ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΜΑΜΑΔΕΣ!!!!
Και κάπως έτσι, μέσα σε ένα μπωλ και σε λιγότερο από μισή ώρα (ειλικρινά, νομίζω μου πήρε όλο το εγχείρημα ένα τέταρτο της ώρας) τα παμφάγα μου θηρία κράταγαν κάτι απίστευτα mini τυροψωμάκια, το μέγεθος που λατρεύουν, με τα υλικά που εγώ θέλω κι εμπιστεύομαι.
Τα κοιτάω και δεν το πιστεύω πόσο όμορφα δείχνουν, σαν αγοραστά!
Θα σας πω, ως παντελώς άχρηστη που είμαι με τις συνταγές, τι διαφοροποίησα και τι αποτέλεσμα είχε.
Δεν είχα γιαούρτι στραγγιστό και χρησιμοποίησα παραδοσιακό- όλα σούπερ.
Δεν είχα ζυγαριά και τις δοσολογίες τις πήγα στο περίπου. Το κόλπο είναι να ρίξεις το αλεύρι στα υγρά υλικά, όταν τα ανακατέψεις και να βλέπεις πόσο σηκώνει. Τώρα εσείς που ανακατεύετε με πηρούνια ή σε μιξερ, δεν ξέρω πως τα καταφέρνετε. Εγώ καταλαβαίνω πόσο αλεύρι σηκώνει ακόμη από το πόσο εύκολα ξεκολλάει από τα χέρια.
Έβαλα περισσότερο τυρί- γύρω στα 250 γραμμάρια, γιατί είμαστε τυροφάγοι. Την επόμενη φορά θα ήθελα να βάλω κι ένα κίτρινο τυρί τριμμένο, πχ ένα κεφαλοτύρι από πάνω, μια γραβιέρα στο μείγμα… κάτι!
Μην παραλείψετε το άλειμμα με κρόκο. Δίνει ένα τέλειο αποτέλεσμα αισθητικά!
Ετοιμαστείτε και για μίνι εμφύλιο, επίσης!
Τα χαρήκαμε όσο λίγα σνακ που έχουμε φτιάξει!
Τα συνιστούμε ανεπιφύλακτα!!!
