Σφυρηλατώντας τη θετική σκέψη

Βλέπω κάθε μέρα ανθρώπους γύρω μου. Ανθρώπους που προσπαθούν, ανθρώπους που απλώς όλα τους πηγαίνουν κατ’ ευχήν, άλλους που σέρνονται και τρέχουν να προλάβουν τη μια ταλαιπωρία μετά την άλλη, να τις λύσουν μήπως κι ανασάνουν κι αυτοί.

Είναι πολλά τα σενάρια γιατί είναι πολλοί οι άνθρωποι.

Η ζωή όμως είναι μια και σ’ αυτήν παίζουμε μπάλα όλοι. Το γήπεδο είναι ένα, οι παίκτες δισεκατομμύρια.

Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που πρόσεξα πως το παιδί έχει διακυμάνσεις. Ενώ δείχνει να τα πηγαίνει καλά σε όλα, όταν παθαίνει μια στραβή, χάνει σ’ ένα παιχνίδι, δε βγαίνει μια κατασκευή, αντιλαμβάνεται πως ο στόχος ξεπερνά τις ικανότητές του, ξαφνικά…πατατράκ.
Το κατέταξα στους ανθρώπους που προσπαθούν, που σκύβουν πάνω από το στόχο τους και πειραματίζονται, trial and error φάση. Επιμένουν κι επιμένουν. Δεν περίμενα να αντιμετωπίσω κάποιο πρόβλημα.
Να σου όμως που ήρθε η έκλειψη του Ηλίου, ένας ανάδρομος Ερμής και ένας υδράργυρος έντονα αναρριχητικός που με έφεραν να αντιμετωπίσω μια κρίση.

Ναι μάλιστα κρίση.

Να πετάξουμε κάτω την καρδάρα με το γάλα που λέγανε οι παλιοί, οι γνωστικοί.

“Δε μπορώ να κάνω τίποτα σωστά!”, αναφώνησε ενώ τα μικρά του άπειρα δαχτυλάκια αδυνατούσαν να δέσουν τέλεια μια πέτρα γύρω από ένα καλάμι και να αποκτήσουμε επιτέλους ένα αυτοσχέδιο σφυρί.

“Δεν είμαι σε τίποτα καλός! Όλα τα κάνω λάθος”.

“Εσύ; Που στο σχολείο σου πρωτεύεις, στα αθλήματα σκίζεις, που φτιάχνεις τόσα ωραία πράγματα;”.

“Δεν είναι αλήθεια!!”, έκλαιγε, “μάλιστα, την τελευταία μέρα στο σχολείο ξέρεις τι έγινε; Ούτε το μολύβι δεν έπιανα σωστά και έκανα χάλια γράμματα. ΔΕ ΜΠΟΡΩ!”, κόντεψα να βάλω εγώ τα κλάματα.
“Ξέρεις τι είναι η ηττοπάθεια;”, το ρώτησα. “Είναι όταν πιστεύεις ότι όλα τα κάνεις λάθος, ότι είσαι χαμένος, από τη φύση σου.”, με κοίταζε με τα υγρά του ματάκια βυθισμένο μέσα στην άμμο προσπαθώντας να κάνει τη Γη ολόκληρη να το πάρει αγκαλιά.

“Θέλω να σου πω τι είναι θετικός και τι αρνητικός τρόπος σκέψης. Θετικά βλέπει κανείς τη ζωή όταν αγαπάει τα λάθη του, μαθαίνει από αυτά και προσπαθεί ξανά να βρει τη λύση στο πρόβλημά του. Αρνητικός είναι εκείνος που έχει παρατήσει τη ζωή και του φταίνε όλα, μόνο και μόνο γιατί δεν κάνει κάποια προσπάθεια να αγαπήσει ό,τι του συμβαίνει. Εσύ που θες να είσαι;”.

“Θέλω να είμαι θετικός”, με διαβεβαίωσε στεγνώνοντας τα μαγουλάκια στον Ήλιο.

“Ωραία! Α! και κάτι ακόμα. Να θυμάσαι πως τα λάθη μας είναι αυτά που μας πάνε παρακάτω, εκείνα που μας μαθαίνουν, εκείνα που μας πεισμώνουν και μας κάνουν να αγαπήσουμε τη ζωή ακόμα περισσότερο. Αλήθεια! Δε θα ξέραμε τίποτα χωρίς τα λάθη“, χαμογέλασε.

“Εντάξει. Θα είμαι θετικός. Το υπόσχομαι!”.

Και να μην είσαι, εγώ τα ίδια θα σου ξαναπώ.

Μαθαίνοντας από τα λάθη μας

Μαθαίνοντας από τα λάθη μας

.

Website Pin Facebook Twitter Myspace Friendfeed Technorati del.icio.us Digg Google StumbleUpon Premium Responsive

Juliana Lekka

Η Ιουλιανα ειναι δημιουργικη, καλη ηθοποιος αλλα κακη υποκριτρια και ειναι παιδι της Οικογένειας. Αγαπησε τα άλογα μεσα απο τις βολτες της στο δασος και πανω απο το πιανο της που βρισκεται στη Ν. Μακρη στεκει το Σινικο Τοιχος. Το σπιτι της ειναι γεματο απο ναυτικους πινακες αλλα δεν εχει καπετανιο. Ειναι καλη. Απολαυστε την.

Σχολίασε πρώτος