Merry Christmad 2019. (What typo?!)

Δεν τη λες κι εύκολη περίοδο τα Χριστούγεννα και τις γιορτές.

Τελευταία φορά που τσέκαρα, δεν έχουμε 15 μέρες αργία όπως τα σχολεία, το οποίο είναι άκρως παράλογο αν λάβεις υπ’όψιν ότι έχουμε τριπλάσιες αρμοδιότητες και δεκαπλάσιες προσδοκίες στις οποίες πρέπει να ανταποκριθούμε.
christmas postcard

Δεν πρέπει μόνο να μαγειρέψεις. Πρέπει να μαγειρέψεις γιορτινά, ενδεχομένως για μισή ντουζίνα πεινασμένους συγγενείς που τους αγαπάς μεν, αλλά δε σε ενοχλεί και τόσο να μην τους βλέπεις όλους ταυτόχρονα.

Δεν πρέπει μόνο να δουλέψεις. Πρέπει να ανταποκριθείς στους ανεβασμένους ρυθμούς που έχει η δουλειά σου, είτε γιατί είσαι σε κλάδο που επηρεάζεται άμεσα από το γιορτινό πανδαιμόνιο, είτε γιατί λόγω αυτού θα υπάρξουν αργίες που θα εμποδίσουν την κανονική ροή των πραγμάτων.

Δεν πρέπει μόνο να ντυθείς. Πρέπει να είσαι και κομμάτι γκλάμορους, άσχετα αν αυτό στα χρόνια της μητρότητας συνεπάγεται συχνά στραφταλιζέ αλλά οπάκ καλσόν πάνω από αξύριστο πόδι. Το νύχι οφείλει να είναι περιποιημένο, η μούρη σου ξεκούραστη και το σπίτι σου ανοιχτό.

Και σε όλη αυτή τη “μαγεία των γιορτών” δεν έχω βάλει ακόμα τα παιδιά που χωρίς σχολείο μετατρέπονται σε κάτι υπερκινητικές μικρές κατσαρίδες που τρυπώνουν σε κάθε πόντο ελεύθερου χρόνου και χώρου, άμεσα- απαιτώντας πράγματα, ή έμμεσα- έχοντας τα ανάγκη.

Κάπου ανάμεσα στο βελούδινο φόρεμα της Δάφνης που ξέχασα να πάω εγκαίρως στο καθαριστήριο, στον Αλέξανδρο, ο οποίος έχει μπει σε ειλικρινή αγωνία για το ποιο δώρο από μια λίστα περίπου χιλίων καταχωρήσεων θα του φέρει τελικά ο Άγιος Βασίλης, και στα πέντε παραπανίσια μελομακάρονα που τρώω την ημέρα, όλα καλά.

Η αλήθεια είναι πως θέλει δουλίτσα για να μην τα φτύσεις. Μετράμε κορμιά αυτές τις μέρες, καθώς η μια μετά την άλλη πέφτουμε με κάτι ανεξήγητες γρίπες. Οπότε, ας το πάρουμε αλλιώς, αγαπημένες μου.

Θα φτύσω λίγο από το χάπι της πατριαρχίας που μου επιβάλει να είμαι δούλα και κυρά, καπετάνιος της κουζίνας και αρχόντισσα της κατσαρόλας, θα μοιραστώ τις ευθύνες μου με όσους αγαπώ, θα κατεβάσω λίγο την ένταση και τις προσδοκίες, θα θυμηθώ να βάλω στο πρόγραμμα την ξεκούραση λες και είναι δραστηριότητα, θα πάρω δωράκια σε όλους όσους αγαπώ, αλλά δε θα τα αφήσω να με σκοτώσουν οικονομικά, θα φροντίσω τη δουλειά μου, το σπίτι μου και την οικογένειά μου, όπως κάθε μέρα του 2019 και δε θα προσδοκώ τίποτα περισσότερο από το να είμαι τόσο τυχερή ώστε αυτά να είναι αρκετά για να φτιάξουμε μερικές ακόμη όμορφες αναμνήσεις, τις τελευταίες για το 2019, τέτοιες που από τώρα φαντάζομαι τα παιδιά μου να διηγούνται στα δικά τους παιδιά, σε κόσμους και χρονολογίες μακρινές από το σήμερα. Τότε που αυτό που θα έχει μείνει είναι η αγάπη. 

*βουρκώνει, τρώει μελομακάρονο, συνέρχεται*

Ευτυχισμένες γιορτές ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπάμε <3

RelatedPost

Website Pin Facebook Twitter Myspace Friendfeed Technorati del.icio.us Digg Google StumbleUpon Premium Responsive

Olia

Η Όλια ειναι PR specialist και εργαζεται ως Project Manager στην Κοινωφελη Επιχείρηση του Δήμου Θεσσαλονίκης, ενω τα τελευταία δωδεκα χρονια "ντύνει" με τη φωνή της ηχητικές παραγωγές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Είναι μαμά της απίθανης Δάφνης, 9, και του καταπληκτικού Αλέξανδρου, 6, οι οποίοι δίνουν ρυθμό και κατεύθυνση στη ζωή της. Διαβαζει ασταμάτητα, λατρεύει τη ζωγραφική, μετακινείται με ποδήλατο, καπνίζει και αν ηταν πλούσια θα ειχε μεγαλύτερη δισκοθήκη. Τα εξι τελευταία χρόνια, έχει ρίξει άγκυρα στη Θεσσαλονίκη, στη Ναυαρίνου, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, αναπολώντας συχνά τον κήπο της στη Σαμοθράκη.

Σχολίασε πρώτος