Θα μπορούσα να ξεκινήσω πολλές, πολλές προτάσεις απλώς συνεχίζοντας τη φράση «μένουμε σπίτι».
Να σας δείξω.
Μένουμε σπίτι με δύο παιδιά, διαφορετικών ηλικιών.
Μένουμε σπίτι, χωρίς να είμαστε προετοιμασμένοι για αυτό.
Μένουμε σπίτι και διαπιστώνουμε ότι μας είναι δύσκολο να δουλεύουμε καθημερινά και για τόσες ώρες με δύο παιδιά διαφορετικών ηλικιών, χωρίς οι δραστηριότητές μας να ευνοούν τον ένα ή να αποκλείουν τον άλλο, χωρίς να στερεύουμε από πετυχημένες ιδέες, χωρίς να εξαντλούμαστε.
Μένουμε σπίτι και, ελαφρώς απογοητευμένες, σκεφτόμαστε τη φίλη μας τη Μαρία Τσορακίδου, παιδαγωγό και υπεύθυνη του ΚΔΑΠ Τριανδρίας, της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου Θεσσαλονίκης. Τείνει να έχει ΠΑΝΤΑ ιδέες δημιουργικής απασχόλησης, με ό,τι υλικά βρεθούν στο χέρι της διαθέσιμα. Την έχω ζήσει στη δουλειά να υπνωτίζει τα πιτσιρίκια, τα οποία στο τέλος της χρονιάς χρειάζονται ειδικό αποθηκευτικό χώρο για τις χειροτεχνίες τους.
Μένουμε σπίτι και σκεφτόμαστε ότι αυτό που έχει η Μαρία είναι χάρισμα γενικώς, αλλά πολύ παραπάνω στις συγκεκριμένες συνθήκες.
Μένουμε σπίτι κι έχουμε χρόνο να παρακαλέσουμε τη Μαρία να βρει μια στιγμή να μας γράψει για τις ιδέες της κι έχουμε το θράσος να της ζητήσουμε, όχι απλώς μια θεωρητική καταγραφή πιθανών δράσεων, αλλά και την πρακτική εφαρμογή τους- τον τρόπο με τον οποίο η ίδια εφαρμόζει τις ιδέες, στην πράξη, με δύο κόρες, διαφορετικής ηλικίας (προ δημοτικού) αυτές τις περίεργες μέρες που διανύουμε. Είμαστε άνθρωποι, το λέει η λέξη: κοιτάμε προς τα πάνω. Όποιες κι αν είναι οι συνθήκες, όσο πρωτόγνωρες, όση κι αν είναι η δυσκολία βρίσκουμε τρόπους να γεμίζουμε, να μαθαίνουμε, να συμπληρώνουμε και να εμπλουτιζόμαστε. Αυτές είναι οι συνθήκες μέσα στις οποίες έρχομαι να σας συστήσω αυτή την πολύ αγαπημένη φίλη και συνάδελφο, μαμά και … .από σήμερα συντάκτρια του momfatale.gr!
Μαράκι, welcome on board!