Dj Booker αγαπάμε και δηλώνουμε φανζ αν όχι και γκρούπιζ.
Ένας μουσικός με @@ κι όχι ένας @@ μουσικός, με πορεία 20 χρόνων στο χώρο, που σε κερδίζει τόσο με τη βαθιά του γνώση στο ευρύτατο πεδίο της μουσικής που αγαπάει , όσο και με τον τρόπο που παρεμβαίνει στην πρώτη του ύλη για να σου φτιάξει κάτι εντελώς δικό του: με τη σφραγίδα και την αισθητική του, μοναδικό κι άκρως ιδιαίτερο.
Δεν περιμένουμε από έναν μάγειρα να μας πετάξει βρασμένα μακαρόνια, μια σάλτσα ντομάτα χύμα, έναν κιμά και μια μπεσαμέλ και να μας το βαφτίσει παστίτσιο- ενώ ανεχόμαστε να βγαίνουμε έξω και να υφιστάμεθα djs τύπου αλλάζω δισκάκια: χωρίς καμία τέχνη, ομορφιά, αξία.
Με τον Booker, είσαι στον αντίποδα: θα σκιστείς να μάθεις τι σκατά παίζει μιας και ΤΟΣΑ πολλά και ΥΠΕΡΓΑΜΑΤΑ κομμάτια του είναι no result στο shazam, αλλά ακόμα κι αν με κάποιο φοβερά χρονοβόρο τρόπο τα εντοπίσεις… θα πατήσεις το play και δε θα ακούγονται το ίδιο…
Άλλο η τέχνη κι άλλο η τεχνική.
Και κάπου εδώ, ας αναρωτηθούμε όλοι μαζικά, γιατί ενώ έχουμε τέτοιες υπερδυνάμεις στη μουσική μας σκηνή, μόνο μια χούφτα μαγαζιά μπαίνουν στον κόπο να στήσουν infrastructure για vinyl sets, να πληρώσουν τους παραγωγούς, ενώ εμείς από κάτω, ανεχόμαστε να ακούμε τα ίδια και τα ίδια με τον ίδιο και τον ίδιο τρόπο… γιατί, βλέπετε, έχει κανείς την ψυχαγωγία που του αρμόζει… αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο.
Το κομμάτι που επιλέγω να σας συστήσω, δεν είναι το πιο αναγνωρίσιμό του, ούτε το πιο πιασάρικο, αλλά είναι το κομμάτι που με χτυπάει κατευθείαν στο συναίσθημα για μια σειρά από λόγους με πρώτο (και τελευταίο που θα αναφέρω) τον τίτλο.
Future Past.
Με επιγραφή από το Twin Peaks, του David Lynch:
Through the darkness of future past,
the magician longs to see.
One chance out between two worlds ,
Fire walk with me.
…
Ό,τι πρέπει για να γιορτάσω την πρώτη μου εβδομάδα εκτός καραντίνας.
<3
Καλή ακρόαση.