Τον περιμέναμε καιρό κι η είδηση της άφιξής του έσκασε σα φωτιά στη μέση των πιο κρύων ημερών του χειμώνα.
Nέα κυκλοφορία για τον Dj Booker και τον MC Yinka – φημολογούμενη εδώ και κάποιο καιρό και πολυαναμενόμενη, streamάρει ήδη στα ηχεία μας από το Bandcamp, όπου και στρέφεστε αν δεν μπορείτε να περιμένετε το βινύλιο που κυκλοφορεί από τις 26 Φεβρουαρίου.
‘Spiritual Gangsters’
Ο Dj Booker στον ήχο, o MC Yinka στο στίχο και ένας δίσκος που ακούγεται σαν νερό που τρέχει, πιστός στις ρίζες, γεμάτος αναφορές στις πηγές του hip hop με ένα φρέσκο twist. Δεν τον υποτιμάς, δεν τον ακούς στο ηχειάκι του κινητού, δεν τον πειράζεις, δεν τον βάζεις στο shuffle, τον ακούς όπως σου δόθηκε και στο τέλος λες “ευχαριστώ”.
Στο bandcamp βρίσκεις αυτή την περιγραφή (σε ελεύθερη απόδοση):
Πώς θα ακούγονταν οι Roc Marciano και MF Doom εάν γεννήθηκαν στην Αθήνα από μετανάστες γονείς;
Οι MC Yinka & DJ Booker στο πρώτο τους κοινό LP “Night Lights” και η μίξη πετυχαίνει.
Ο MC Yinka βρίσκει έμπνευση σε δύσκολες περιοχές, αστικούς αγώνες και πολυπολιτισμικές υποκουλτούρες.
Το Night Lights παράγεται πλήρως από τον DJ Booker, ο οποίος ισορροπεί ανάμεσα σε trippy μινιμαλιστικούς ήχους με σκοτεινά beats που ποικίλουν σε όλο το εύρος ανάμεσα σε ρυθμούς που θυμίζουν J. Dilla έως διακριτικά μοτίβα που πυροδοτούν τη φαντασία και τις προσδοκίες του κοινού.
‘Stretch /Loosen Up’
Φωνές διαφορετικές με κοινό παρονομαστή την πολυσυλλεκτικότητα: από τη Βοστόνη του Mr Lif , που σε έχει γλυκάνει σε tracks των Thievery Corporation, την Αθήνα με απόηχο Αγγλίας του δίδυμου κινδύνου που ακούει στο όνομα Twinsanity– MC Linkone & Eyekonik, με σκληρό flow στη μητρική τους, Αγγλικά, (βλ. μαμά Αγγλίδα και μια πολύ πλήρη συνέντευξη στον M.Hulot στη LIFO) αλλά και την Αθήνα του MC Yinka, μέλος του συγκροτήματος Fuzics,αναγνωρίσιμου από το ευρύ κοινό για τη συνεργασία του με τους Imam Baildi, ο οποίος έχει μοιραστεί τη σκηνή με ονόματα διεθνών καλλιτεχνών (Method Man, GZA, Orishas, Delinquent Habits, Thievery Corporation και The Skatalites) και κουβαλάει τη βαριά κληρονομία της νιγηριανής του παράδοσης , το Night Lights γίνεται ένα μωσαϊκό που απλώνεται και σου δείχνει τις πλευρές τις καθημερινότητας από τις οποίες συχνά (θα ήθελες;) να αποστρέφεις το βλέμμα.
‘My liberty’s not rental’
Δεν περιμένεις από μια τέτοια ομάδα- συνειδητοποιημένων και πολιτικά ενεργών- μουσικών, όπως οφείλουν να είναι αν θέλουν η μουσική τους να μας αγγίζει και να έχει νόημα, όταν δουλεύει μαζί, να σου δώσει “ήσυχο” στίχο. Περιμένεις, ίσως και επιδιώκεις, να σου ταράξει τα κύματα, να σου θέσει ερωτήματα, να διατυπώσει απόψεις: μαχαιριά για κάποιος- ανάσα για άλλους. Και γι’ αυτό ακριβώς χρειάζεσαι τη μουσική ισορροπία του Dj Booker- το ασφαλές τεχνικά και αισθητικά και σίγουρο πεδίο, μελετημένο σε κάθε του σημείο, νοσταλγικό αλλά και καινούριο, επιμελημένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια από έναν βετεράνο των decks, τον άνθρωπο που έχει πάει το scratching σε άλλο επίπεδο, εκεί που δε χρειάζεσαι πια κανένα επιχείρημα για να πείσεις και τον πιο καχύποπτο ακροατή ότι τα turntables είναι ένα μουσικό όργανο. Πολύ electrifying scratching performance τόσο στην εισαγωγή όσο και στο edgily -entitled Athenshitty. Η εμπειρία του φαίνεται, σε αντίθεση με τη δισκοθήκη του και το digging capacity του που είναι legendary . Και να μην το ήξερες ότι ο DJ Booker κατάφερε να ξεχωρίσει στη σκηνή του DJing από τις αρχές του 2000 καταλαμβάνοντας την 3η και την 4η θέση στο διαγωνισμό του DMC στην Ελλάδα- θα το υποψιαζόσουν. Το χιλιόμετρο στη μουσική σκηνή έχει γράψει. Για την ιστορία, υπήρξε ο DJ των Active Member για 4 χρόνια και έκτοτε δημιουργεί τη δική του μουσική, ενώ κατάφερε να φέρει νέες δημιουργικές φωνές στο προσκήνιο από το ψηφιακό label του οποίου είναι ιδρυτής, την “Breathe Records” που κυκλοφορεί Drum & Bass, Dubstep και Glitch-Hop. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει μοιραστεί τη σκηνή με τα πιο εικονικά ονόματα του χώρου όπως madlib, j rocc ,dilated peoples, dj krush, dj shadow , dj q bert , gza , ghostface , masta ace , looptroop ,dj vadim , bonobo , booca 45 και η λίστα συνεχίζεται και θα συνεχιζόταν αν αντί για κορονοιό είχαμε ζωή.
‘Urban Jedi’
Οπτικά υπεύθυνοι ο Chasbeats και ο Spiros Stergiotis, ενώ το artwork υπογράφει η Φ design. Βλέπεις ένα εξώφυλλο που συνοψίζει τη ζωή μας του τελευταίου χρόνου: εξωτερικοί χώροι παντελώς κενοί. Οι πληροφορίες μας λένε ότι αυτό ήταν το εξώφυλλο που “νίκησε”, ενώ υπήρχε κι άλλη πολύ δυνατή υποψηφιότητα, κι αυτό μας φέρνει τη σκέψη ότι τίποτα δε γεννιέται χωρίς πάλη- ούτε η ζωή, ούτε η τέχνη.
Ένα αδιέξοδο; Η’ ίσως ένα σοκάκι, θα μπορούσε να είναι εξίσου Βαλαωρίτου ή Ψυρρή- δεν έχει σημασία που είναι, είναι μέσα μας, σαν εμπειρία ταξιδιωτική, εμβληματικό κάθε πόλης που έχουμε κατοικίσει: άδειο, γκραφιταρισμένο και υποφωτισμένο.
Καλύτερα, όμως, λιγότερο φως- παρά καθόλου. Γι’ αυτό μοιάζει καλή επιλογή να ακολουθήσεις τα night lights.
Κομμάτι- κομμάτι θα ανακαλύψεις που σε πάει το φως.
Ίσως σε μια νέα εποχή εξισορρόπησης, ένα ‘era of libra’ που παραπέμπει στο αποκορύφωμα της ανθρώπινης συνείδησης.
Ίσως σε μια χαμένη εσωτερικότητα, έναν νέο ξεκίνημα, καθαρό, ειλικρινές και φρέσκο, όπως ο ήχος του ‘new genesis’. Άραγε πόσο τυχαίο ότι ενώ αρχίζει αισιόδοξα σε βάζει σε μια σκοτεινή δίνη, ένα δυσοίωνο μουσικό μοτίβο που σε καταπίνει, όπως και η καθημερινότητά μας- παρά τις όποιες μας ελπίδες. ‘We need an apocalypse like we need the sun’, θα πει ο Yinka και ο Booker – που ξέρει να μιξάρει και να κλείνει το κομμάτι του αφήνοντάς σε λυσσασμένο- wanting for more , θα δώσει αυτό που μοιάζει με όλη τη φιλοσοφία του-ή ίσως απλώς το χιούμορ του- στα τελευταία 12 δευτερόλεπτα του κομματιού που το(ν) στέλνει σε άλλη διάσταση.
‘Trying to be warm and pleasing’
Σε έναν κόσμο υπερπληροφόρησης και υπερπαραγωγής, πόσο δύσκολο είναι να γράψεις δυο αράδες για μια αξιόλογη δουλειά και να το εννοείς;! Αναδημοσιεύσεις και αναμάσημα ενός έτοιμου υλικού από ανθρώπους που πλασάρονται ως “μέσα στα πράγματα” και real, ευτυχώς σε αντίθεση με εκείνους που οντως είναι και δίνουν υποστήριξη εκεί που αξίζει.
– περιφερειακά φαινόμενα, βεβαια, τα οποία ευτυχώς δεν απέτρεψαν ποτέ κανένα καλλιτέχνη από το να παράγει και κανέναν ακροατή από το να απολαύσει.
Κι είναι νίκη, στο τέλος της μέρας, να είσαι αληθινός κι αυτό που έδωσες να είναι για το κοινό σου ικανοποιητικό… χωρίς καν να ήταν αυτός ο πρωταρχικός σου στόχος.
9 κομμάτια μετά, το Outro έρχεται να σε βρει χορτάτο και να σε καθησυχάσει: τίποτα δεν τελείωσε εδώ.
Η αρχή γράφεται με κάθε σκέψη, με κάθε εικόνα που επιλέγεις να συνειδητοποιήσεις και να συνδέσεις.
Είμαστε κοσμική ύλη και κοινοί θνητοί, ένα μάτσο αντιθέσεις και συνθέσεις, μοναδικοί, ικανοί για αλλαγές, επιρρεπείς σε παρορμήσεις, καλύτεροι από τα βασικά μας ένστικτα και χειρότεροι από τον καλύτερό μας εαυτό.
Κι ίσως ένα κλικ καλύτεροι αφού σχεδόν μια ώρα μέσα στο Night Lights, πυροδοτήθηκαν σκέψεις και αισθήσεις.
Λάμπει δια της απουσίας της μια γυναικεία φωνή από το όλο εγχείρημα- σαμπλαρισμένη ή ζωντανή- και μας κάνει να αναρωτιόμαστε γιατί. Καταλαβαίνουμε ότι είναι σαν να ρωτάς γιατί ο Klein επέλεξε να φτιάξει το διάσημο μπλε του αντί για π.χ. κόκκινο και το προσπερνάμε, αν και μας λείπει.
Μπορούμε να πούμε πολλά ακόμα, με πλήρη συναίσθηση ότι κριτικές μοιράζονται αλλά η αίσθηση όχι και -αν και δε θα χάσουμε την ευκαιρία να κρατήσουμε στα χέρια μας το πορτοκαλί διάφανο βινύλιο στις 26/02 που κυκλοφορεί από την mind the wax– το bandcamp μας καλύπτει λίγο πιο γρήγορα την ανάγκη να ακούσουμε κάτι καλό ΤΩΡΑ.
On REPEAT.
Πολλά λόγια- περισσότερες νότες.
Το βρίσκετε ΕΔΩ
