Κική Κωφού: Η Επίδειξη Κατανόησης προς τον Εαυτό μας-Απαραίτητη Δεξιότητα στο Γονεϊκό Ρόλο μας.

Η Κική Κωφού είναι ψυχολόγος στα ΚΔΑΠ της ΚΕΔΗΘ και αγαπημένη μου συνάδελφος. Στο θέμα που ανέβασε στη σελίδα του φβ της ΚΕΔΗΘ, έθεσε ένα ζήτημα που όλοι όσοι έχουμε παιδιά θα έπρεπε, κατά την ταπεινή μου γνώμη, να διαβάσουμε. Εγώ το διάβασα ήδη, σειρά σας!

Σας το παραθέτω αυτούσιο:

Αναμφίβολα, πολλοί γονείς σήμερα υφίστανται μεγάλη πίεση καθώς νιώθουν έντονα την ανάγκη να παράσχουν τα πάντα στα παιδιά τους- από την καλύτερη διατροφική επιλογή μέχρι την υψηλότερη διανοητική πρόκληση- ενώ παλεύουν ταυτόχρονου με ζητήματα, όπως η θέσπιση κανόνων και τα όρια αυτονομίας, η ποσότητα και το είδος του ποιοτικού χρόνου που θα περάσουν μαζί με τα παιδιά, καθώς και το ποια είναι τα επιτρεπτά όρια στη χρήση της οθόνης. Απόρροια των παραπάνω προκλήσεων αποτελεί το γεγονός πως συχνά αισθάνονται ότι δεν είναι «επιτυχημένοι γονείς» και ρίχνονται στο φαύλο κύκλο της αυτομομφής-αυτοκριτικής, ακόμη και στην περίπτωση που έχουν επίγνωση ότι τα στάνταρντς των καιρών είναι συχνά μη ρεαλιστικά, οι πόροι και τα διαθέσιμα μέσα ανεπαρκή και η γονεϊκότητα δεν είναι ταυτόσημη το να είσαι κάθε μέρα ευτυχισμένος. Πραγματικά είναι δύσκολο για πολλούς από εμάς να μην είναι επικριτικοί με τον εαυτό τους και να του δείχνουν κατανόηση, όπως πολύ πιθανόν θα κάναμε με κάποιον άλλο. Ωστόσο, η επίδειξη κατανόησης και συμπόνιας προς τον εαυτό μας είναι ζωτικής σημασίας και δεν διαφέρει πολύ από αυτή που θα δείχναμε σε άλλους.

Το πρώτο βήμα και για τις δύο περιπτώσεις είναι να αναγνωρίσουμε και να αποδεχτούμε τη δύσκολη συνθήκη, ότι δηλαδή κάποιος άλλος ή εμείς οι ίδιοι περνάμε δύσκολα ή υποφέρουμε στην παρούσα φάση.

Το δεύτερο βήμα είναι να ανταποκριθούμε συναισθηματικά στις δυσκολίες της στιγμής, να αφεθούμε δηλαδή να νιώσουμε αισθήματα ζεστασιάς, φροντίδας κι επιθυμίας να βοηθήσουμε το πρόσωπο που υποφέρει (τον άλλο ή εμάς τους ίδιους).

Το τρίτο είναι να αντισταθούμε στην επιθυμία για επίκριση και να επιδείξουμε ευγένεια και κατανόηση στα λάθη ή τη θεωρούμενη αποτυχία τους (μας).

Κάνοντας τα παραπάνω αποδεχόμαστε ουσιαστικά, ότι η έλλειψη τελειότητας, τα λάθη και οι αποτυχίες καθώς και τα δυσάρεστα συναισθήματα που τα ακολουθούν είναι κοινές ανθρώπινες εμπειρίες και ισχύουν για όλους. Η επίδειξη κατανόησης προς τον εαυτό μας, λοιπόν, περιλαμβάνει, το να δράσουμε με τρόπο που να μην αδιαφορεί για τα δυσάρεστα συναισθήματα που νιώθουμε όταν θεωρούμε πως έχουμε κάνει κάποιο λάθος, αλλά αντίθετα με τρόπο που περιλαμβάνει την αποδοχή και την επικύρωσή τους και στη συνέχεια την επίδειξη αυτοφροντίδας και επιθυμίας για επανορθωτικές κινήσεις.