Ήταν μια καθόλου συνηθισμένη Κυριακή στην Αθηναϊκή Ριβιέρα, όταν η ιδέα για water ski αναδύθηκε σε δύο μυαλά (κανένα από τα δύο το δικό μου: δεν είμαι άνθρωπος του νερού) και πέρασε πολύ λίγη ώρα μέχρι η ιδέα να υλοποιηθεί.
Next thing you know, η Δάφνη (9) πάνω στα σκι της, η δασκάλα της από δίπλα να της δίνει οδηγίες και η μαμά της να χρειάζεται πάνα ακράτειας από την χαρά και την περηφάνια.
Ως άθλημα έχει τη δυσκολία του: θέλει δυνατά πόδια, αλλά και χέρια και αγάπη κι εξοικείωση με το νερό.
Τα 9 είναι μια καλή ηλικία να το δοκιμάσει ένα παιδάκι, όχι πως δε γίνεται και όταν είναι μικρότερο- εξαρτάται από τη φυσική του κατάσταση, πάντως η δύναμη που προϋποθέτει συνήθως έρχεται προς το τέλος της πρώτης δεκαετίας κι όχι νωρίτερα.
Αφήνω αυτό το λίγο θολό, λίγο κουνημένο κι αρκετά θορυβώδες βιντεάκι εδώ για να θυμάμαι αυτή την μαγική πρώτη φορά!
Καλές παραλίες!
