Πάντα ξεκινάμε χαρούμενοι τις εξορμήσεις μας σε χώρους πολιτισμού και σε θεάματα. Με το Τελλόγλειο, ωστόσο, έχουμε δομήσει πλέον μια ιδιαίτερη σχέση: μάθαμε τους χώρους, γνωρίσαμε τους ανθρώπους του, κινούμαστε άνετα, περιμένουμε με περίσσια χαρά την ανακοίνωση νέων εκθέσεων και πόρρω περαιτέρω τις παιδαγωγικές- εκπαιδευτικές συναντήσεις με το hashtag #FAMILYTIME.
Το Family Time, στο οποίο έχουμε αναφερθεί πολλάκις, είναι αυτό που εύστοχα λέει ο τίτλος του: η ώρα της οικογένειας στο μουσείο! Μετά από μια σύντομη ξενάγηση, κατά την οποία τα παιδιά ηλικίας από 4-8 και μέχρι 12-14 (ανάλογα με την έκθεση), και οι γονείς τους μαθαίνουν τα βασικά χαρακτηριστικά της έκθεσης, θέτουν τα ερωτήματά τους και επιμορφώνονται για θέματα τέχνης συνολικά. Σε συνέχεια της θεωρητικής προσέγγισης, σκυτάλη παίρνει το εκάστοτε εργαστήριο: εκεί μικροί και μεγάλοι παίρνουν τα υλικά τους και, με την καθοδήγηση παιδαγωγών ή εικαστικών, δημιουργούν ένα έργο τέχνης – απόηχο της έκθεσης που επισκέφθηκαν.
Κάπως έτσι έχουμε απολαύσει σε συνθήκες απόλυτης οικογενειακής ευδαιμονίας την έκθεση του Finotti, της Ιωάννας Σπητέρη (φωτό από κάτω), ενώ θρηνήσαμε το προηγούμενο Σάββατο όταν χάσαμε το Σακαγιάν και την Τσακάλη, γιατί ΚΑΠΟΙΟΣ είχε δέκατα και ΚΑΠΟΙΑ φοβήθηκε μην ήταν κόβιντ.
Η έκθεση που επισκεφθήκαμε φέρει τον τίτλο Δούναι και Λαβείν και είναι αφιερωμένη στο έργο του Γιανούλη Χαλεπά, μέγιστου Έλληνα γλύπτη.
Μετά το πέρας της ξενάγησης, τα παιδιά χωρίστηκαν σε δύο ομάδες – στα μικρότερα και τα μεγαλύτερα- ένας σωστότατος διαχωρισμός με παιδαγωγικά κριτήρια αλλά εντόνως αγχωτικός για την ψυχή του κάθε μονογονέα που συνοδεύει δύο παιδιά, που ανήκουν στις δύο προαναφερθείσες ομάδες και πρέπει πανικόβλητος να τρέχει από το ένα στο άλλο.
Τα “μεγάλα” σκίτσαραν μια σύνθεση του Χαλεπά σε γύψο, έφτιαξαν το περίγραμμα και παρατήρησαν τους φωτεινούς και σκιερούς τόνους, αποτυπώνοντάς τους με διαφορετικά χρώματα. Τα τρία τους σκίτσα τελικά ενώθηκαν σε ένα που “κορνιζώθηκε” κι έδωσε ένα τελικό εικαστικό αποτέλεσμα, ανάλογο της προσπάθειας και του ταλέντου του κάθε παιδιού και γονιού.
Τα “μικρά” κλήθηκαν να σκιτσάρουν το περίφημο γλυπτό του Δημήτριου Ζ. Φιλιππότη με τίτλο “Ο Θεριστής” και στη συνέχεια να αναπαράγουν το σχέδιο με πηλό.
Η συγκέντρωση, η παρατήρηση και η αποτύπωση πήραν σχεδόν διαλογιστικό χαρακτήρα για όλους, μα ειδικά με τα πιτσιρίκια να κάθονται ήσυχα και να σκιτσάρουν για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από εκείνο που οι γονείς τους περιμέναμε!
Ως άλλος Γιανούλης Χαλεπάς, ο κύριος Αλέξανδρος δεν έμεινε καθόλου ικανοποιημένος από το έργο του και με μεγάλη χαρά θα το κατέστρεφε, αλλά η μαμά του- σε αντίθεση με τη μαμά Χαλεπά- το διέσωσε! Με τον πηλό είχαμε μεγαλύτερη τύχη!
Ήταν ένα δύωρο Σαββάτου στο Μουσείο, ευχάριστο, διαφορετικό, εμπλουτιστικό όπως κάθε φορά. Η επίσκεψη κοστίζει 5 ευρώ το άτομο, διαρκεί περίπου δύο ώρες και η αξία της είναι μάλλον ανεκτίμητη.
Προτείνουμε ανεπιφύλακτα.
<3