«Ιχνηλάτες της Φύσης» γίνονται οι εικαστικοί Αλεξάνδρα Μαράτη – Άννα Βαδάκογλου, Αικατερίνη Γεγησιάν και Kiril Prashkov με την ομότιτλη έκθεση αφυπνίζοντας τις αισθήσεις μέσα από «βιοδυναμικούς κήπους», προβάλλοντας με εικαστικό τρόπο τους βιολογικούς κύκλους της γης και εν τέλει της ζωής μας, αλλοιώνοντας γνωστά εικαστικά έργα και δίνοντάς τους μια απροσδόκητη χειρωνακτικότητα.
Η Αλεξάνδρα Μαράτη, σε συνεργασία με την αρχιτέκτονα Άννα Βαδάκογλου δημιουργούν έναν οριοθετημένο «Bιοδυναμικό Kήπο» εμπνευσμένο από τον αυστριακό φιλόσοφο Rudolf Steiner, σύμφωνα με τον οποίο η καλλιέργεια της γης με την επιμελή φροντίδα τoυ χώματος, των σπόρων και της βλάστησης αποτελεί ένα μυστήριο με μεταφυσική διάσταση αλλά ταυτόχρονα είναι η βασική προϋπόθεση για μια επιτυχημένη οργανική καλλιέργεια. Στον «βιοδυναμικό κήπο» οι επισκέπτες βιώνουν την ιδιαιτερότητα της ατμόσφαιρας που αφυπνίζει τις αισθήσεις. Σύμφωνα με την καλλιτέχνιδα, η εγκατάσταση, που βασίζεται σε μελετημένα οικολογικά υλικά, προτρέπει τον θεατή να μεταφέρει θετική ενέργεια για την επίτευξη ανώτερης ποιότητας βλάστησης.
Η Αικατερίνη Γεγησιάν στην εγκατάσταση «Συνεχίζεται… Χωρίς Τίτλο» (То be continued… Untitled) μας προσκαλεί σ’ έναν αισθητικά σχεδιασμένο εσωτερικό χώρο που περιέχει εικόνες λουλουδιών και άλλων φυτών, πτηνών, ζώων και ανθρώπων. Η καλλιτέχνιδα, η οποία έχει εντάξει ως προσωπικό βίωμα τις οικολογικές καλλιέργειες, μεταμορφώνει τις φωτογραφίες της νεκρής φύσης και της άγριας φύσης σε διαρκώς μεταβαλλόμενο οργανικό υλικό που παρακολουθεί τους βιολογικούς κύκλους της γης και εν τέλει της ζωής μας.
Ο Kiril Prashkov στην σειρά έργων που ονομάζει «Φυσικό Μοντερνισμό» (Natural Modernism) μεταγράφει με αυτό-ειρωνικό τρόπο γνωστά έργα της ιστορίας της τέχνης του 20ου αιώνα των P. Mondrian, K. Malevich, M. Duchamp, R. Magritte και A. Calder χρησιμοποιώντας κυρίως ξύλο και άχυρο. Με αυτή την φορμαλιστική αλλοίωση που επιτυγχάνει ο καλλιτέχνης χρησιμοποιώντας αμιγώς φυσικά πρωτογενή υλικά, τα έργα, αποκτούν μια απροσδόκητη χειροτεχνικότητα, μεταφράζουν την εικαστική γλώσσα και εν τέλει επιδρούν στην ίδια την πρόσληψή τους από τον θεατή.
Η έκθεση συνδιαλέγεται με την τρέχουσα έκθεση «Οργανική Τέχνη. Η πρωτοπορία στο Πέτρογκραντ» που παρουσιάζεται στους δύο ορόφους του μουσείου από τον περασμένο Ιούνιο και στην οποία αποτυπώνεται η θεωρία του ρώσου εικαστικού και μουσικού Μιχαήλ Ματιούσιν από τις αρχές της δεκαετίας του 1920 ότι η τέχνη υπάρχει στη φύση, στον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο και χρειάζεται ειδική εκπαίδευση των αισθήσεών μας και ιδίως της όρασης για να την εντοπίσουμε.
Καλλιτέχνες/έχνιδες: Αικατερίνη Γεγησιάν, Αλεξάνδρα Μαράτη – Άννα Βαδάκογλου, Kiril Prashkov
Επιμέλεια: Μαρία Τσαντσάνογλου
Υποστηρικτής έκθεσης: BIOS AGROSYSTEMS
Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ
