Το διατύπωσα έτσι που να σας δώσω λίγο χρόνο να σκεφτείτε αν διαβάσατε γιατί όχι- τύπου: καλή ιδέα, γιατί όχι;! ή γιατί (η απάντηση στην ερώτηση «πλαστική χειρουργική;» είναι) όχι.
Η αλήθεια είναι πως εννοούσα το δεύτερο.
Ας ξεκινήσουμε με ένα σύγχρονο και σύντομο παραμύθι.
Βρίσκονται αναπάντεχα τρεις παλιές κι αγαπημένες φίλες που έχουν ζήσει ωραίες στιγμές μαζί, αλλά έχουν χαθεί τα τελευταία δυό-τρία χρόνια. Έχουν και οι όλες περάσει τα 35, είναι διαφορετικών χαρακτηριστικών και τύπων. Αν τις κοιτάξεις ως πλαστικός θα διαπιστώσεις ότι η πρώτη έχει πεσμένο στήθος και χαλάρωση, η δεύτερη κάμποσες ψιλές ρυτίδες γύρω από το στόμα και τα μάτια, ενώ η τρίτη βαθιές ρυτίδες στο μέτωπο κι ένα προγούλι που σίγουρα δεν ήταν εκεί πριν από 5-7 χρόνια. Ωστόσο, αν τις δεις όπως όλοι οι άνθρωποι κοιτάμε ο ένας τον άλλο θα εκπλαγείς αν σου πούνε- και θα ρωτήσεις!- ότι αυτές είναι γυναίκες που έχουν περάσει τα τριανταπέντε, δε θα πιστεύεις το δέρμα και τη ζεστασιά της πρώτης, το χαμόγελο και τα πόδια της δεύτερης, ενώ θα μείνεις με το στόμα ανοιχτό από τα μαλλιά, τα μάτια και το δέρμα της τρίτης!
Σίγουρα θα μπορούσε μια πλαστική στήθους να αποκαταστήσει το πεσμένο… ηθικό, το λιφτ προσώπου να τεντώσει ξανά το δέρμα, το μποτοξ να γεμίσει τις ρυτίδες, ενώ το προγούλι να φύγει μερικά λεπτά αφότου το ακουμπήσει το νυστέρι.
Άντε καλέ! Λίφτινγκ! Γέμισε ο κόσμος νέες μεθόδους, σου λέει η άλλη, η προχωρημένη σε αυτά.
Ναι, είναι αλήθεια. Και ξέρετε τι αγαπώ στις νέες μεθόδους; Για να διαφημίσουν τι καλές που είναι βγάζουν στη φόρα όλα τα άπλυτα που κράταγαν κρυμμένα οι παλιές. Σου λέει ας πούμε: τάδε μέθοδος- χωρίς τον κίνδυνο κοκκιωμάτων. Τρέχω εγώ η άσχετη να δω τι είναι τα κοκκιώματα και μαθαίνω πως είναι το να πετάς κάτι αδιανόητα βουζούνια (δες τα και πες μου εμένα μετά για τη λέξη!) που είναι ο τρόπος του σώματος να αποβάλει τα ξένα προς αυτόν υλικά! Δε σου το διαφημίζουν ακριβώς.
Μα εγώ ένα τράβηγμα, λες, θέλω. Λίγο ρε παιδί μου το μάγουλο, λίγο το μάτι, να έρθει να ανοίξει, να φαίνομαι ξεκούραστη- δε σκοπεύω να βάλω κάτι στον οργανισμό μου.
Καταρχάς θα εκπλαγείς αν δεις τι κοκτέιλς και προτάσεις παίζουν. Αντί να τραβήξεις πολύ δέρμα από τα μάγουλα και να γίνεις σα σκίουρος, μπορείς να βάλεις λίγο γέμισμα στα ζυγωματικά και να έρθει να τσιτώσει πιο …φυσικά.
Αλλά άντε, πες δεν έχεις τέτοιο σκοπό κι ένα τραβηγματάκι τι είναι πια σήμερα; Μια επέμβαση ρουτίνας.
Να μερικά πράγματα που συνειδητοποίησα, χάρη στις φίλες, που θεωρώ τόσο όμορφες και σπάνιες στην ιδιαιτερότητά τους που η ιδέα ότι κάτι επάνω τους θα άλλαζε- μου προκάλεσε ρίγη.
- η φύση σου σε προετοιμάζει για τις αλλαγές φέρνοντας τες συν τω χρόνω, ενώ το νυστέρι δουλεύει άμεσα. Δεν είμαι καθόλου βέβαιη ούτε ότι θα είμαι ποτέ έτοιμη να δω μια άλλη στον καθρέφτη τόσο ξαφνικά, ούτε ότι η προσαρμογή στο νέο εγώ θα πάει καλά. Ξέρω όμως ότι θα έχω δημιουργήσει μόνη μου ένα πρόβλημα από το πουθενά.
- Δε θα αλλάξει τίποτα στη ζωή μου μετά την επέμβαση. Το γεγονός δηλαδή ότι θα φαίνεται το βλέμμα μου πιο ξεκούραστο, η κοιλιά μου πιο μαζεμένη και το στήθος μου πιο στητό δε θα επιφέρει καμία αλλαγή. Τη δουλειά μου μπορώ να την κάνω όσο έχω εγκέφαλο, ο άντρας μου θα με αγαπούσε και θα με ήθελε ακόμη και φαλακρή με σπυριά και το παιδί μου μου θυμίζει πως η κοιλιά ήταν κάποτε σπίτι. Θα φαίνομαι πιο καλή στις φωτογραφίες κι άντε σε καμιά εκδήλωση που και πάλι την έχω βρει τη λύση και λέγεται καλό μακιγιάζ.
- τα περισσότερα προβλήματα εμφάνισης ξεπερνιούνται με καλή διατροφή, γυμναστική, σεξ, ξεκούραση. τα έχω εξαντλήσει ώστε να θεωρώ απαραίτητο και μοναδική λύση την επέμβαση;
- αντέχω τον πόνο; Ναι, αν γεννάω, αντέχω και την οδύνη. Αν είναι, πάλι, για να μου ρίξεις καυτά κεριά στα γεννητικά όργανα και να μου ξεριζώνεις τις τρίχες, να το λες μπραζίλιαν και να με χρεώνεις κιόλας ΟΧΙ, δεν αντέχω τον πόνο! Πολύ παραπάνω να μου σκίσεις το δέρμα και να μου τραβάς σα προβιά ενώ εγώ είμαι καλωδιωμένη, αναίσθητη και μάνα.
- Φοβάμαι το χειρουργείο; Δεν το φοβάμαι αν το χρειάζομαι, αλλά το να πηγαίνω χωρίς να το χρειάζομαι το νιώθω λίγο «πάω γυρεύοντας».
- δε μπορώ να κάνω τίποτα πιο καλό για μένα με τα ίδια λεφτά; ένα μακρινό εξωτικό ταξίδι! Μια καλή ανανέωση γκαρνταρόμπας! Ένα σπα με μια φίλη μου για μερικές μέρες! Είναι τόσα αυτά που κάνουμε οι γυναίκες σε αυτή τη ζωή που αξίζουν το χάδι αντί το νυστέρι, τον πόνο και το αίμα.
- ποια διάσημη ελληνίδα έχει κάνει πλαστική που μου αρέσει; Όλες θα μου πείτε εσείς. Εγώ πάλι που δεν έχω τηλεόραση κι είδα τις προάλλες την εθνική Ελένη μετά από χρόνια, έχω να πω ότι το φρύδι έχει φτάσει κρόταφο. Κι αναρωτιέμαι. Αν αυτή η γυναίκα, όπως κι άλλοι της δουλειάς της που έχουν τόσες γνωριμίες, τόσα λεφτά και βασικό κομμάτι της εργασίας τους είναι κι η εμφάνισή τους (ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, δικηγόροι, τραγουδιστές, μοντέλα), μετά από τόσα χρόνια έχουν γίνει έτσι, σκέψου εμένα πως θα με ξεπετάξουν. Κι εκεί πάμε στο 8.
- Μπορώ να χειριστώ ένα λάθος αποτέλεσμα; Οι γιατροί άνθρωποι είναι. Για πόσα πλαστικά βυζιά, με το συμπάθιο, έχουμε ακούσει που πέτρωσαν, μύτες που χρειάστηκαν δεύτερα και τρία περάσματα και αποτελέσματα που τελικά έδειξαν αφύσικα! Με τη μελιτζάνα που έχω για μύτη έχω μάθει να ζω και μπορώ να την υποστηρίξω- με μια ελεεινή γαλλική που θυμίζει κομμένη σβήστρα κι είναι ξένη για μένα, θα τα κατάφερνα να μη νιώθω χάλια; Στενά είμαστε…
- μπορώ να μπω στη λογική του ρεκτιφιέ; Τι εννοώ: τίποτα δεν είναι για πάντα (ειρωνικά εκτός από το πλαστικό ως υλικό). Κάνεις ένα αναίμακτο λιφτ. Θέλει συντήρηση γιατί το αποτέλεσμα διαρκεί ενάμιση χρόνο για παράδειγμα. Στον δε ενάμιση χρόνο που εσύ έχεις τραβήξει ένα μυ, αυτός εξαιτίας της ακινησίας του τεντώματος έχει πάψει να δουλεύει οπότε όταν σταδιακά το τσίτωμα χαλαρώνει, ο μυς δεν επανέρχεται στην πρότερη κατάσταση αλλά κρεμάει. Κι εκεί είναι που και να θέλεις να την αποφύγεις την επέμβαση δε μπορείς.
- τι θα έλεγα στην κόρη μου (πολύ με έχει βολέψει αυτό το τέχνασμα της συμβουλής στο παιδί για να ανασύρω τον καλό μου εαυτό), αν αύριο ήθελα να αλλάξει κάτι στον εαυτό της το οποίο η δημιουργία η ίδια της έδωσε ακέραιο κι υπέροχο μέσα στην μοναδικότητά του;
Θα της έλεγα:
αγάπη μου,
η εμφάνισή μας είναι το δακτυλικό μας αποτύπωμα. Δεν είναι ωραίο, ούτε άσχημο γιατί είναι παλαβό να το απομονώσεις από το υπέροχο σύνολο που λέγεται άνθρωπος. Τα χαρακτηριστικά μας είναι η ιστορία και η διαδρομή μας κι εκτός αν έχεις κάποιο απίστευτα σημαντικό όφελος από το να τη διαγράψεις, θα σου πρότεινα να την αποκωδικοποιήσεις, να την τιμήσεις και να την απολαύσεις.
Το ίδιο προτείνω σε όλες μας.
Δεν είναι το «κάτι για μας», όπως προσπαθούν να μας πείσουν και θυμώνω με όλους εκείνους που βαφτίζουν mommy express, mommy makeover ή κάτι αντίστοιχο το πακέτο των 4-6 επεμβάσεων μαζί, προτρέποντας έτσι τη νέα μητέρα να «διορθώσει» το λάθος στο σώμα που η εγκυμοσύνη επέφερε.
Η κάθε γυναίκα θα κάνει αυτό που την εκφράζει περισσότερο και θα εισπράξει τα επίχειρα, είναι βέβαιο. Κλείνω καταθέτοντας ως άποψη ότι κάθε φορά που κάποιος μου προτείνει να πονέσω, να πάρω φάρμακα, να κάνω κάτι αχρείαστο, να παρέμβω στη φύση, να ξεγελάσω το χρόνο, να ακυρώσω με κάποιο τρόπο λίγη ή πολύ από τη ζωή που έχω ζήσει, τον κοιτάω λίγο σαν να είναι τρελός. Γιατί αν το σκεφτείτε όλη αυτή η διαχείριση είναι αυτό ακριβώς: μια σκέτη τρέλα.
Φυσικά και σεβαστές όλες οι επιλογές, καθώς υπαγορεύονται από λόγους που είναι άκρως προσωπικοί και δεν αφορούν κανέναν.
Φιλιά και καλό σας βράδυ.
Πάντα ευχαριστώ που περνάτε
:)