«Γιατί αυτό θα πει να χάνεις κάτι, από κλειδί μέχρι ψυχή. Να ψάχνεις συνέχεια να το βρεις»
Τελειώνοντας το καινούριο βιβλίο του αγαπημένου Αύγουστου σίγουρα είχα χάσει την ανάσα μου. Πόσο μάλλον όσοι από εσάς, διαβάσετε το βιβλίο και είστε γονείς.
Ο Κορτώ στο Βιβλίο της Κατερίνας μας μίλησε για την τρέλα, τον πόνο, την απώλεια του γονέα, και πάνω απ’ όλα για την αγάπη. Στο σημερινό βιβλίο – πρότασή μας «Επειδή είναι η καρδιά μου» μιλάει για τα ίδια πράγματα υπό το πρίσμα της απώλειας του παιδιού.
Η Νόρα κι ο Χάρης ζούνε τις τελευταίες µέρες του γάµου τους, διαλυµένου απ’ τον χαµό του εξάχρονου γιου τους Άγγελου. Ώσπου ένα βράδυ ο Άγγελος έρχεται σ’ ένα µοιρασµένο όνειρο και τους υπόσχεται πως, αν επιστρέψουν στον τόπο της στερνής τους παραθέρισης και προβούν στην υπέρτατη θυσία, θα επιστρέψει κοντά τους. Μόνο που, όταν βρίσκονται και πάλι στο αποµονωµένο εξοχικό της Χαλκιδικής, ο Χάρης και η Νόρα διαπιστώνουν ότι το φράγµα ανάµεσα σε φύση και υπερφυσικό έχει καταρρεύσει, ότι το όνειρο απέχει µια ανάσα απ’ τον εφιάλτη κι ότι το παρελθόν συνεχίζει να ζει, παντοδύναµο. Μια ιστορία για την παραφροσύνη της αγάπης – που, όπως και η πραγµατικότητα, ξεπερνά τη φαντασία.
«Αφού αγαπάμε τόσο τους νεκρούς γιατί τρέμουμε τόσο την επιστροφή τους; Τέρας ο άνθρωπος, ανεξιχνίαστο.»
Οι ήρωες μας μοιάζουν σαν να πρωταγωνιστούν σε αρχαία τραγωδία, με μοιρασμένους ρόλους αλλά ανάμικτους με όλα αυτά τα συναισθήματα που έπονται της απώλειας, αλληλομοιρασμένα, τον πόνο, το μίσος, τον αυτοσαρκασμό, την εκδίκηση, την τρέλα, την κόλαση.
«Κάθε κόλαση στην ώρα της, αυτό του είχε μάθει ο πόνος»
Η Νόρα βυθισμένη στην τρέλα και τον πόνο, βασανισμένη από την απώλεια του μονάκριβου γιου της, χρεώνει μεγάλο μέρος του χαμού στο σύζυγό της, τον οποίο μισεί και τον οποίο κάποτε λάτρεψε. Αρνείται να κάνει οτιδήποτε θα μπορούσε να προχωρήσει την ζωή της αφήνοντας πίσω τον Άγγελο.
«Κιντσοθκορόι, όπου ένα σπασμένο αγγείο επιδιορθωνόταν με χρυσό για να τονίζει το ράγισμα που το καθιστούσε ακόμη ομορφότερο από πριν. Έτσι ήταν και η αγάπη της για τον Άγγελο : ο θάνατος την είχε ομορφύνει»
Ο Χάρης, ανίκανος επίσης να δώσει ένα τέλος στον πόνο, επιλέγει να ξοδεύεται σε όποιο τυχαίο κρεβάτι, αδειάζοντας τον εαυτό του μέσα σε όποια άλλη γυναίκα πέραν της γυναίκας του, που κάποτε αγάπησε αλλά τώρα σχεδόν σιχαίνεται. Επιθυμεί από όλο αυτό το σεξουαλικό ανεξέλεγκτο αλισβερίσι να νοσήσει, ίσως έτσι βρει τη λύση.
«Είχε μάθει πλέον να παίρνει τις προφυλάξεις που πρέπει να παίρνεις με το μίσος : όποιος πετάει οξύ, πιτσιλίζεται»
Για μια ακόμη φορά λοιπόν ο Αύγουστος Κορτώ μας χαρίζει ένα δυνατό βιβλίο, από αυτά που πραγματεύονται στιγμές δυνατές, βγαλμένες από τη ζωή, με μπόλικη δόση κυνικού χιούμορ που ίσως καταφέρνει να απαλύνει λίγο το βάρος.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε βιώσει την απώλεια και έχετε δεχθεί την επίσκεψη σημαδιών, οιωνών, απατηλής ελπίδας ή ανομολόγητου τρόμου. Ίσως να είναι όντως εκεί. Ή μήπως δεν είναι καθόλου; Γιατί είναι αλήθεια πως το όνειρο αυτές τις στιγμές απέχει μια ανάσα από τον εφιάλτη. Όσο και αν θέλουμε να ξορκίσουμε τον πόνο και να ελπίσουμε ότι ο χρόνος γιατρεύει πληγές, αυτές παραμένουν εκεί, μικρότερες ή μεγαλύτερες. Απλά πρέπει να βρεις τον τρόπο να μαθαίνεις να ζεις παρέα με αυτές.
Αφήστε το βιβλίο να σας βυθίσει στην τρυφερότητά του, να σας ταρακουνήσει με τον κυνισμό του, να σας κάνει να αναρωτηθείτε για την σπουδαιότητα και προτεραιότητα όλων, να σας πονέσει, να σας ανακουφίσει.
Γιατί σαν το βιβλίο, την υφή και μυρωδιά του δεν έχει…
Σας εύχομαι καλή ανάγνωση!
Επειδή είναι η καρδιά μου, Αύγουστος Κορτώ, εκδόσεις Πατάκη
υ.γ Για όλους εμάς που είμαστε από Θεσσαλονίκη, θα περπατήσουμε μαζί με τους ήρωες στην παραλία του Παλιουρίου, θα πιούμε ένα ποτό στο Stretto παρέα με τον Κώστα, θα γευτούμε λίγο πατσά από τον Τσαρούχα, όλα μέσα στις σελίδες του βιβλίου αυτού
υ.γ Μέσα στις σελίδες του βιβλίου βρίσκεις λέξεις που έχεις ακούσει και αλλού ψιθυριστά, ή το ίδιο σου το μυαλουδάκι ψιθύριζε παιδικά : Το παρελθόν ζει, θέλω να πεθάνω πρώτος
υ.γ Αντί μελωδίας σήμερα, δώρο τα λόγια του ίδιου του Αυγουστου για το βιβλίο του
Η Καλλιόπη Πασιά συνομιλεί με τον Αύγουστο Κορτώ