Γενικά, με το κουλουράκι δεν είμαι και πολύ στο στοιχείο μου. Το θέλω να περνάει τον Ατλαντικό, να γίνεται cookie, να φοράει κομματάκια σοκολάτας και να είναι μαλακό κατά προτίμηση. Ωστόσο. Το συγκεκριμένο κουλουράκι κάνει τη διαφορά για έναν βασικό λόγο: το λατρεύει το παιδί μου οπότε τελειώνουν όλα τ’ άλλα. :) Αλήθεια τώρα, δε λατρεύει μόνο να τα μασουλάει- της αρέσει και να τα φτιάχνει: ειδικά εκεί με τα κουπάτ ξεφαντώνει, για να μη μιλήσω για τους 20 αιώνες που νομίζει πως περιμένει ανοίγοντας κάθε φορά που κοιτάζω αλλού την πόρτα να δει αν ρόδισαν οι “άκδες”.
Οι άκρες ροδίζουν κάποια στιγμή, το σπίτι μυρίζει κανέλα, τσάι και γάλα περιμένουν το βουτηματάκι πως και τι κι ο μόνος που μένει με την όρεξη είναι ο καυμενούλης ο Αλέτσανδος που αναρωτιέται ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΣΕ ΕΜΕΝΑ –
λολ
Είμαι σίγουρη ότι θα περάσετε πολύ ωραιά φτιάχνοντάς τα !
Υλικά
2 κούπες σπορέλαιο,
1 κούπα ζάχαρη,
1 κούπα χυμό πορτοκάλι,
1 κουταλάκι σόδα την διαλύουμε μέσα στον χυμό,
2 κουταλάκια κανέλα,
2 βανίλιες,
ξύσμα πορτοκαλιού και λεμονιού, και 1 κιλό αλεύρι περίπου.
εκτέλεση
Τα βάζεις όλα μαζί και ζυμώνεις, όσο πιο τριφτή η ζύμη τόσο πιο τραγανά. Ανοίγεις με τον πλάστη λεπτή ζύμη και κόβεις με κουπάτ ότι σχέδιο θες. Ψήνεις για 20-30 λεπτά (ανάλογα τον φούρνο) στους 180 βαθμούς.
tip- αν δε σκοπεύεις να δεξιωθείς καμία μεραρχία καλύτερα να βάλεις τις μισές δόσεις ;)