Μιας και μίλησα για βιβλία (ΜΑ ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΣΤΗΛΗ ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΑΙΤ?@!?@) στο άρθρο για το Halloween, δε μπορώ παρά να σας παρουσιάσω κάποια πολύ αγαπημένα μας που τα διαβάζουμε όλο το μήνα Οκτώβριο περιμένοντας τη σχετική γιορτή. Τώρα εσάς αν αυτή η γιορτή δε σας αγγίζει, μπορείτε κάλλιστα να χαρείτε τους παρακάτω τίτλους με αφορμή το… ότι έχετε μικρά παιδιά!
Η κάθε ιστορία είναι πρωτότυπη κι είναι όλες εκδόσεις για παιδιά και μάλιστα μικρά (7-8 χρονών, κατά μέσο όρο).
“Το Τέρας”, το πήραμε όταν ήταν η Δάφνη 3-4 και το παρέλαβε ο Αλέξανδρος με πάθος δεύτερο χέρι κι από τις τόσες φορές που έχει διαβαστεί, έχει γίνει κυριολεκτικά φύλλο και φτερό. Η δε Δάφνη το έχει μάθει απ’ έξω, κυριολεκτικά.
Το “αστεία και τέρατα από της γης τα πέρατα“, των εκδόσεων Ποταμός είναι ίσως το πιο αστείο βιβλίο που έχω διαβάσει στη ζωή μου για τέρατα- τα παιδιά μου δε μπορώ να πω ότι ξεκαρδίστηκαν, σε αντίθεση με μένα που έλιωσα. Εύλογο. Έχει κεφάλαιο που λέγεται “αγάπη αγελαδινή” και αναφέρεται στο Μινώταυρο. Δε. Μπορώ, σας λέω! Το δανειστήκαμε από το παιδικό τμήμα της Κεντρικής Βιβλιοθήκης του Δήμου Θεσσαλονίκης, στην Εθν. Αμύνης.
“Το Γκρότλιν” το είχαμε πάρει δώρο για τη φίλη μας την Κάλλια και φυσικά το διαβάσαμε πριν της το χαρίσουμε. Την επόμενη μέρα πήγαμε και το ξαναγοράσαμε για εμάς! Δε θυμάμαι άλλο βιβλίο σε τόσο εξαιρετική απόδοση στα Ελληνικά, αλλά θα μου πεις “Αντώνης Παπαθεοδούλου”- ο άνθρωπος είναι εγγύηση. Μιλάμε για τόσο καταπληκτική δουλειά που τα παιδιά ακούνε την πρόζα σαν στίχο και ρυθμικά το απαγγέλουν σχεδόν ολόκληρο.
Το “Μάγισσες και Σία” είναι τόμος από τη σειρά “Larousse: Μικρή Εγκυκλοπαίδεια” την οποία λατρεύουμε. Το μειονέκτημα είναι πως, όπως η κάθε μικρή εγκυκλοπαίδεια που σέβεται τον εαυτό της, δεν περιέχει μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος αλλά χρήσιμες πληροφορίες για τον καθένα που θα ήθελε να είναι προετοιμασμένος πριν από μια συνάντηση με μάγισσα. Να σας πω ότι το βιβλιαράκι αυτό το προμηθευτήκαμε από τον τρίτο όροφο του βιβλιοπωλείου Μαλλιάρης στη Δ.Γούναρη (ναι, έχει και τρίτο!) όπου είναι στημένα βιβλία ειδικού ενδιαφέροντος (πχ μαγειρικής) και εκπτωτικά. Δε θυμάμαι πόσο το πήρα, αλλά η τιμή ήταν μονοψήφιος αριθμός. Στο ίδιο μέρος έχουμε βρει κατά καιρούς πάμφθηνα διαμάντια!
Για το τέλος, σας κράτησα το πιο καινούριο : ΦΟΝ, Ο ΦΟΒΕΡΟΣ!
Ε, λοιπόν αυτό το βιβλίο με έχει ενθουσιάσει! Έχει φρέσκια εικονογράφηση– κι όταν λέω φρέσκια εννοώ ότι η εικονογράφος Αιμιλία Κονταίου δεν αρκείται στο χρώμα και στο σκίτσο, αλλά βάζει λέξεις, βελάκια, χάρτες, εικόνες, φωτογραφίες κατά τρόπο που το βιβλίο- ακόμη και για τον αγράμματο so far τρίχρονο γιό μου, είναι ένα πάρτυ χρωμάτων, σχημάτων και χαρακτήρων, ελκυστικό και απολαυστικό.
Η ιστορία του πάλι αγγίζει το κάπως μεγαλύτερο παιδί μιας και με έξυπνο τρόπο δομεί κι αποδομεί- κι αυτή είναι η πρωτοτυπία του- το συναίσθημα του φόβου. Σε λεπτομέρειες δε μπορώ να μπω για να μη σας το χαλάσω.
Μην παραλείψω να σας αναφέρω ότι το συγκεκριμένο βιβλίο ξεκουράζει και τη μαμά. Τις σπάνιες φορές που αδυνατώ να διαβάσω, το QR code με αφήγηση της Γιώτας Αλεξάνδρου, της συγγραφέως του βιβλίου είναι φοβερό εργαλείο και για να είμαστε δίκαιοι, κάνει και τα παιδιά ένα κλικ πιο αυτόνομα καθώς δε χρειάζεται να εξαρτώνται από μένα για να ακούσουν μια αγαπημένη τους ιστορία.
Δεν ήξερα την Ελληνοεκδοτική, ως εκδοτικό οίκο και σας προτείνω να μπείτε λίγο να την ξεψαχνίσετε, μιας και σας δίνει τη δυνατότητα να ξεφυλλίσετε τίτλους online. Εγώ είχα την προδιάθεση να την αγαπήσω όταν γνώρισα το Φον, αλλά λάτρεψα εκεί που είδα ότι υπάρχει βιβλίο που λέγεται “Ο Λυποπόταμος” και φυσικά “Δάφνη, η μονακριβούλα”, επόμενες πιθανές προσθήκες στη βιβλιοθήκη μας, ελπίζω!