Η Δευτέρα είναι για πολλούς η πιο δύσκολη μέρα της εβδομάδας: ξαναξεκινάμε τη δουλειά μας κι αθροίζουμε στο κεφάλι μας υποχρεώσεις που έρχονται και γεμίζουν τις ατζέντες μας. Το αντίδοτο σε όλο αυτό δεν είναι άλλο από το γέλιο. Διαλέξαμε και σας παρουσιάζουμε τις πιο αστείες εικόνες που βρήκαμε στο
Αν αναλογιστεί κανείς πόσα δεν ξέρουμε, τριάντα ευρώ είναι πραγματικά τεράστια ευκαιρία. (όσα και να ξέρεις, τρεις τόμους δεν γεμίζεις! ποιός είσαι; η άννα χόπερ;) :>
Και τώρα ας φανταστούμε όλοι έναν πλαστικό χειρουργό να το διαβάζει αυτό. Κι ας προσθέσουμε στην εικόνα και την έκφρασή του όταν διαβάζει την “προυπόθεση”. :>
Οι δερματικές παθήσεις είναι ξεκάθαρα ανεπιθύμητες από τους επαγγελματίες του μασσάζ κι η διευκρίνιση απαραίτητη- με την υγεία δεν παίζουμε.
Σε περίπτωση που είστε 80-85 κιλά και θέλετε να βάλετε μια ταμπέλα στον εαυτό σας μειώνοντάς τον στο βάρος σας και δεν ξέρετε ποιά, ορίστε! “παχουλή” (αυτές δεν είναι αγγελίες, είναι εγχειρίδιο αυτογνωσίας.) :>
Μερικές φορές η τέχνη της ζωής – και της συνάντησης- συμπυκνώνεται σε μια λεπτομέρεια. (Ελπίζω να τους βάλουν καμιά καρεκλίτσα πάντως!) :>
Αγαπητέ σύζυγε, μερικές αυτονόητες και αυταπόδεικτες αλήθειες, μπορείς να τις βρει παντού γύρω σου… ακόμη και στην είσοδο του wc- Σε περίπτωση βέβαια που ο αγαπητός σύζυγος, σύντροφος, ταίρι, παρτέρι ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο, δεν ομιλεί την αγγλικήν, την βάψαμε γιατί το λογοπαίγνιο που απεικονίζεται, δεν επιδέχεται μετάφρασης!
Κοίτα να δεις που εδώ που φτάσαμε πρέπει, ακόμη και για τα πιο απλά πράγματα, να έχουμε την αιτιολογία έτοιμη. Θα ευθυγραμμιστώ. Λοιπόν: κάνε μου μια αγκαλιά. Απλώς και μόνο γιατί ΔΕΝ είναι ακόμη Παρασκευή! Καλημέρα όλη μέρα! <3
Στο μέσο της εβδομάδας, χρειάζεται απαραιτήτως μια ανάσα. Μπορεί να είναι η εκπνοή, ένα ουυυυυφ που βγαίνει αβίαστα αποβάλωντας όλο τον αρνητισμό που νιώθουμε καθώς είμαστε στα μισά: της εβδομάδας, των δυνάμεών μας, των δυνατοτήτων μας- μπορεί να είναι η εισπνοή που θα οξυγονώσει τον εγκέφαλό μας, θα γεμίσει τα
“- Δάφνη, θυμάσαι όταν ήσουν τόσο τόσο μικρή; – Τόσο μικρή που δεν πήγαινα σχολείο; – Ναι! Τόσο μικρή που δεν πήγαινες σχολείο! – Ούτε περπατούσα; -Ούτε περπατούσες! -Ούτε έτρωγα μόνη μου; -Ούτε έτρωγες μόνη σου! – Και φορούσα πάνα και πιπίλα; -Ναι! Τότε! – Και με είχες πάντα αγκαλίτσα;
