Όταν ανέβηκα στη ζυγαριά σήμερα δεν ένιωσα καθόλου φιλικά αισθήματα για εκείνη. Ωστόσο νιώθω κι έναν ελαφρύ πανικό βλέποντας τις κυρίες της παραπάνω εικόνας. Είπαμε να μη μας καταδυναστεύει η ζυγαριά, αλλά ούτε και οι αδυναμίες μας. Χώρια που τίποτα ποτέ δε λύθηκε με τη βία. Ειρήνη ανάμεσα σε εμάς
Σε όλες τις φετινές εαρινές γιορτές του Πάσχα κλείνω τα μάτια μου και την καλώ. Οραματίζομαι μια γυναίκα που πατάει στα πόδια της βαθιά γειωμένη, που γνωρίζει πως λειτουργεί το σώμα της και οι βιορυθμοί της, που αναπτύσσει μια νέα σχέση σεβασμού με την Γαία, που φροντίζει τον εαυτό της,
Ξεκινάει η Μεγάλη Εβδομάδα σήμερα και το θέμα μας είναι ένα από τα πάθη της Μήτρας μας. Συγκεκριμένα όμως θέλω να σας μιλήσω για την θέση, την ισορροπία και για το τι της (και μας συμβαίνει) όταν δεν είναι εκεί που θα έπρεπε. Ω ναι! Όπως έχω ήδη αναφέρει η μήτρα
Οι περισσότερες εταιρίες καλλυντικών και μάλιστα μακιγιάζ τείνουν να μας δείχνουν πως να καλύπτουμε το όποιο πρόβλημα έχουμε και συνήθως βασίζουν την καμπάνια τους στο πόσο άριστα μπορεί να δομηθεί η ψευδαίσθηση της τελειότητας. Η συγκεκριμένη εταιρία διαφέρει, τουλάχιστον κατά το ήμιση. Απευθύνεται σε ανθρώπους των οποίων το δέρμα φέρει
Ο Eddi Aguirre, ένας σχεδιαστής απότ Μεξικό δημιούργησε ένα σκίτσο το οποίο απεικονίζει πως θα φαινόταν η Μπάρμπι αν δε φορούσε μεικ απ, προκειμένου να εικονογραφίσει ένα άρθρο με θέμα το μακιγιάζ για περιοδικό. Στο σκίτσο, ο Aguirre αναπαράστησε τη Barbie χωρίς φακίδες, με σακούλες πάνω και κάτω από τα
Η γυναικεία μας φύση είναι όπως ήδη γνωρίζετε πολύπλοκη, σφαιρική και δαιδαλώδης. Κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι σημαντικό να πάρουμε τα πράματα από την αρχή και να γνωρίσουμε ή να θυμηθούμε τι έχουμε μέσα μας και πως αυτό λειτουργεί. Ξεκινάω λοιπόν από τον εαυτό μου (που και καλά έχω
Η δεύτερη μέρα δεν είχε θεαματικά αποτελέσματα ούτε αλλαγές. Είχε ανάλυση, περισυλλογή και οργάνωση. Από κάπου πρέπει να ξεκινήσεις να δαμάζεις το χάος κι αν και η ανυπομονησία φώναζε ΤΩΡΑ ήξερα ότι έπρεπε να κάνω υπομονή. “Πώς αλλάζεις τις βρομερές σου συνήθειες των τελευταίων δύο χρόνων και πως ξαναβρίσκεις το
Μόλις είχα κλείσει τα 30 και έτρεχα πάνω κάτω σε μια ακρογυαλιά μέσα σε μια ατμόσφαιρα Αυγουστιάτικου πυκνού καύσωνα για να σερβίρω τους πελάτες του μαγαζιού στο οποίο εργαζόμουν. Αισθανόμουν όλο μου το κορμί να χύνεται στην άμμο σαν τσιμέντο απευθείας από την μπετονιέρα, τα πόδια μου βαριά σαν να τραβούσα
Σκέφτομαι πόσο έχω μεγαλώσει χωρίς να το έχω πάρει χαμπάρι.Στο μέτωπό μου έχω πλέον δύο-τρεις καλές ρυτίδες, στο κεφάλι μου πετιούνται αμέτρητες άσπρες τρίχες, ενώ μετά τα 350 κιλά που πήρα ως έγκυος, το δέρμα μου σε πολλά σημεία ξεχείλωσε και δεν επανήλθε ποτέ. Καλά να είναι αυτό το απίστευτο
Μεγάλη η χαρά μου και ξέφρενη η αγωνία μου για αυτό το νέο ταξίδι.. και μετά την παρουσίαση της Όλιας την περασμένη Δευτέρα αισθάνομαι τα μάγουλα μου να ξεκοκκινίζουν αργά και μια ερώτηση ανατυπώνεται ζητώντας απάντηση μέσα στο νου μου. Τι θέλω να πω με αυτήν την στήλη;; Ποιά ανάγκη
