Γειά και χαρά σας! Τι κάνετε; Ελπίζω να σας βρίσκω καλά και χαρούμενους! Οι προετοιμασίες για τα χριστούγεννα έχουν αρχίσει για τα καλά. Η πόλη έχει αρχίσει να φοράει τα γιορτινά της και όλοι λίγο πολύ έχουμε στολίσει και το δικό μας σπίτι. Όλοι όσοι περιτριγυριζόμαστε από παιδιά όμως ξέρουμε
Περιτριγυρίζομαι από θαυμαστά πράγματα: έτσι νιώθω κάθε φορά που κυκλοφορώ έξω- κάπως σαν το νεογέννητο που τα χαζεύει όλα. Μόνο που εγώ δεν τα χαζεύω μόνο, αλλά τα συγκεντρώνω και τα κατηγοριοποιώ κι από δω και πέρα λέω να κάνω μια προσπάθεια να τα ανεβάζω και να τα μοιράζομαι μαζί
Δεν είναι η περίοδος των γιορτών. Είναι η περίοδος των παιδιών που πάντα- μα πάντα- θα σε βρίσκει απροετοίμαστη στο θέμα των γλυκών, για έναν απλό λόγο: ποτέ κανένα παιδί δε θα χορτάσει γλυκά. Ίσως για λίγο, στιγμιαία, μετά από υπερβολική κατανάλωση, αλλά είναι βέβαιο πως θα ανανείψει τάχυστα τραβώντας
Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας το 9gag.com δημοσίευσε ένα φωτογραφικό άρθρο που προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα, αλλά το κλείσιμο είναι μοναδικό! Μια μέρα χτύπησε το τηλέφωνο και πήγα να το σηκώσω Ήταν η ξαδέρφη μου, που είχαμε να τα πούμε καιρό και πιάσαμε ψιλοκουβέντα Ξαφνικά παρατήρησα
Δε διαφωνώ ότι τα παιδιά είναι απαιτητικά σε όσα αφορούν τα γενέθλιά τους, το πάρτυ, τα δώρα, την τούρτα. Ω, η τούρτα! Σίγουρα η μέρα αυτή δεν είναι για να πειραματισμούς σε σπιτική ζαχαροπλαστική αλλά ούτε για δοκιμή νέου ζαχαροπλαστείου. Εκτός αν θέλετε αξέχαστα γενέθλια, με άλλη έννοια. 1.
Τα ψώνια είναι μια διαδικασία που μας ευχαριστεί, μας κάνει να ξεφύγουμε, να διασκεδάσουμε, όσο βέβαια έχουμε την οικονομική δυνατότητα. Για τα παιδιά, αν αυτό δεν περιλαμβάνει κάτι στη σφαίρα των ενδιαφερόντων τους είναι ό,τι πιο βαρετό. Το σημερινό άρθρο είναι αφιερωμένο στα παιδιά που δεν έπεσαν εύκολα στη μάχη
Το έχω πει και θα το λέω συνέχει. Δεν ξέρω πώς το κάνετε οι μανούλες! Τι ψυχραιμία και τι υπομονή μπορεί να έχετε μέσα σας! Πόση ομορφιά κρύβετε μέσα σας που βλέποντας εικόνες όπως οι παρακάτω πιστεύετε πως είναι τόσο γλυκούλια που θέλετε να τα φάτε, τόσο χαριτωμένα και τόσο
Θυμάμαι τη μαμά μου. Και πριν από εκείνη τη γιαγιά μου. Καμία από τις δύο δεν έμοιαζε να συμπαθεί τις γιορτές κάτι που τις έκανε να φαίνονται εξωγήινες στα μάτια μου: εγώ ήμουν παιδί, τις λάτρευα. Κι όταν λέω «γιορτές» εννοώ κάθε είδους αργία και σχόλη: των τριών ιεραρχών, την
Βλέπω πολλές μαμάδες που πηγαίνουν τα παιδιά τους στην παιδική χαρά που βρίσκεται δυο βήματα από το σπίτι μου. Συχνά κρατούν ένα καφέ στο χέρι, καμιά φορά καπνίζουν, συζητούν με τη διπλανή τους και, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ρίχνουν ματιές για να βεβαιωθούν ότι τα παιδιά τους παίζουν χαρούμενα και
Έχω ακουσει όλους τους γονείς να λένε “θα ήθελα πολύ να κρατήσω τις ζωγραφιές του παιδιού μου για πάντα”. Κάποιες φορές είναι άπειρες και τις πετούν, κάποιες φορές το χαρτί φθείρεται. Με τη σημερινή κατασκευή οι ζωγραφιές κρατανε στο χρόνο και παίρνουν πια άλλη διάσταση. Τι θα χρειαστούμε: ριζόχαρτο ή
