Βλέπω κάθε μέρα ανθρώπους γύρω μου. Ανθρώπους που προσπαθούν, ανθρώπους που απλώς όλα τους πηγαίνουν κατ’ ευχήν, άλλους που σέρνονται και τρέχουν να προλάβουν τη μια ταλαιπωρία μετά την άλλη, να τις λύσουν μήπως κι ανασάνουν κι αυτοί. Είναι πολλά τα σενάρια γιατί είναι πολλοί οι άνθρωποι. Η ζωή όμως
Όλα ξεκίνησαν με την κυριούλα στο φανάρι Τσιμισκή και Καρόλου Ντηλ που γύρισε και μου είπε-λες και έκανε εμετό από την αηδία: “Καλά… μάνα είσαι εσύ;”- αλλά… δώστε μου ένα λεπτό να σας εξηγήσω τι έγινε και φτάσαμε εκεί (στην ατάκα, όχι το φανάρι). Είναι μέρες γιορτών κι όπως γνωρίζει
Για τους περισσότερους γονείς, χρειάζεται περισσότερο από μερικές δεκάδες λεκέδες και καταστροφές πριν συνειδητοποιήσουν ότι το πιτσιρίκι τους δε δείχνει κατανόηση στο εμφατικό “ΜΗ! ΜΗ! ΜΗ” που αρθρώνουν λίγο αργότερα μάλλον απ’ ότι θα έπρεπε. Αυτό συμβαίνει γιατί τα παιδιά δεν ακούνε πάντα τα λόγια μας. Σας κάνει εντύπωση; Μάλλον
Το να μεγαλώνεις το παιδί σου για να γίνει ανεξάρτητο είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να κάνεις για εκείνο. Και ό,τι χειρότερο για σένα. photo
