Είναι η τρίτη χρόνια του momfatale.gr κι η αλήθεια είναι ότι νιώθω λίγο αμήχανα. Φύγαμε από το σπίτι μας- σπιτάκι μας- στη Σαμοθράκη, προσπαθήσαμε να μετακομίσουμε στην Αλεξανδρούπολη- δε μας προέκυψε, φύγαμε για Αστυπάλαια για δουλειά– ατελείωτη ελληνική σαιζόν– κι επιστρέψαμε στην Αθήνα. Φλερτάραμε λίγο με την ιδέα να μείνουμε
Ενδεχομένως το μάτι σου με το κάστρο της Αστυπάλαιας έχει την ίδια σχέση που είχε η Ρώμη με τους δρόμους της: όλα οδηγούν εκεί. Φτάνεις στην Αστυπάλαια, βλέπεις από τη μια δαντελωτές ακτές και παραλίτσες παντού! Βοτσαλάκι εδώ, άμμουδερή εκεί, πιο λεπτή άμμος, πούδρα, πιο χωμάτινη, με αρμυρίκια, χωρίς, με
Ο καφές που θα πιώ το πρωί, η γεύση, το άρωμα του- οι εικόνες και οι ήχοι που θα συνοδεύσουν το ξύπνημα των αισθήσεων μου- το πρόσωπα που θα δω- η αισθητική- είναι σε μεγάλο βαθμό σημεία κατακτημένα όταν βρίσκομαι στο σπίτι μου, όπου κι αν είναι αυτό κάθε φορά.
Αλλάζω τόσο πολύ σε κάποια πράγματα ανάλογα με το που ζω που κι εγώ ακόμη μένω άναυδη. Στο Αιγαίο γίνομαι πιο απλή απ’ οπουδήποτε αλλού. Η κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική, αυτά τα μοναδικά άσπρα κυβάκια με τα χρωματιστά ματάκια, το απέραντο γαλάζιο, οι δαντελωτές ακτές με τη βελούδινη άμμο κι οι φιλόξενες
Is it just me or does she have her own thing going on? Είναι ιδέα μου ή το ΄χει το μικρό άτομο;:) Red sunglasses Κόκκινα γυαλιά ηλίου Yellow tee Κίτρινο μπλουζάκι Green shoes Πράσινα παπούτσια surrounded by the amazing sea and light of this tiny greek island called Astypalaia.
Είσαι τρελή! Αυτό ακριβώς μου είπαν οι περισσότεροι άνθρωποι που ήξερα, όταν 4 χρόνια πριν άφηνα πίσω μου τη δουλειά μου στη Θεσσαλονίκη, κράταγα το χέρι ενός τύπου που οριακά γνώριζα κι έφευγα να πάω να ζήσω στη Σαμοθράκη. Μέσα στον επόμενο χρόνο, είχα πραγματοποιήσει δύο όνειρα ζωής: να ζήσω
