Το έχω ξαναγράψει νομίζω: ήταν δύο ή τρία χρόνια πριν όταν αποφάσισα να καταγράφω την κάθε γυναικοκτονία. Μέχρι που έφτασα στην ΕΛΕΝΗ ΤΟΠΑΛΟΥΔΗ. Αρρώστησα. Κυριολεκτικά αρρώστησα. Ως γυναίκα, ως μητέρα κόρης, ως κόρη μητέρας, ως άνθρωπος, ως τα πάντα όλα. Η ιστορία των γυναικοκτονιών- φόνοι που διαπράττονται εις βάρος γυναικών ακριβώς επειδή

Θαυμάζω και διαβάζω όσους, από χτες 17/06/2021 βράδυ, ύψωσαν φωνή διαμαρτυρίας για το φόνο της εικοσάχρονης Κάρολαιν. Τους βάζω καρδούλες, άσχετα αν δε συμφωνώ με όλους ή με όλα όσα γράφουν, τους παραδέχομαι που κατάφεραν να βάλουν τα συναισθήματά τους σε μια σειρά τόσο γρήγορα και να εκφράσουν την οργή,