Τσεκάρω πότε ανέβηκε το τελευταίο άρθρο. Τον Ιούνιο. Λογικό. Διακοπές θα σκεφτεί κανείς. Έρμες διακοπές! Με γαστρεντερίτιδες και λοιμώξεις αναπνευστικού. Καλωσήλθατε στον μαγικά ανατρεπτικό κόσμο των παιδιών: ένας υπέροχος κόσμος στον οποίο πάει το πρόγραμμα που έχεις στήσει από τον Απρίλιο να πεθάνει. Ζούμε πλέον όχι για το πρόγραμμα που
Όπως όλοι γνωρίζουμε , οι πειρατικές επιδρομές δε σπανίζουν στη Σαμοθράκη . Τα πληρώματα- συχνά διμελή- με ρούχα χαρακτηριστικά της πειρατικής ιδιότητας, πρόσωπα θαλασσοδαρμένα και άγρια, ρίχνουν άγκυρα στα ανοιχτά του βορείου τμήματος του νησιού, απ’ όπου εφορμούν, σκορπώντας τον τρόμο στο εσωτερικό της νήσου Σαμοθράκης. Σπάνιες οι παρακάτω φωτογραφίες-
Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή και γελάω! Ούτε εγώ το πιστεύω πως βρήκα χρόνο να ασχοληθώ με το σαιτ: να αλλάξω καμιά φωτογραφία, να ανεβάσω άρθρο, να συντονίσω την ομάδα, να ξανανοίξουμε διάλογο, να βρεθούμε. Συνήθως, όταν με ρωτάνε κάτι που ξεκινάει από τη λέξη “πότε”, απαντάω “όταν της έρθει περίοδος”
Διαπιστώνω ότι πολύ αγαπάτε να βλέπετε Αλέτσανδο και Δάφνη! Και πώς όχι;! Τα πιτσιρίκια (ΟΛΑ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ) είναι φυσικοί κωμικοί και σου δίνουν μια ισχυρή αντικαταθλιπτική δόση που ένας θεός ξέρει πόσο τη χρειαζόμαστε, έτσι δύσκολη και στρυφνή που έχει γίνει η ζωή μας. Επειδή έρχεται και τριήμερο, λοιπόν, είπα να
Χωρίς Αλέτσανδο, μόνο με τα αγαπημένα μου κορίτσια: με τα κόκκινα, τα γιορτινά Χριστουγεννιάτικά τους :) Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός…
Δεν είναι η δραστηριότητα, άλλωστε μετά από τη φύτευση πατάτας στο μπαλκόνι μου λίγα πράγματα πλέον φοβάμαι. Είναι ότι ντύθηκε γι’ αυτό. κι έβαλε: φόρεμα με φυτά και τιγράκια ωσάν πίνακα του Ντουανιέ Ρουσσό παλιά δαντέλα που ξήλωσε γύρω από σεμέν της συμφοράς και το έκανε κολιέ γυαλί… με βάτραχο
και καθόμαστε κι εμείς με τη γεωργία νταγλή και σπάμε τα κεφάλια μας τι κατασκευές να κάνουμε με τις παλιές δαντέλες και τα σεμεδάκια… κι έρχεται το αικον από κάτω, πριν κλείσει τα τρία, το κάνει κολιέ, το συνδυάζει με ρετρό ψάθινο τσαντάκι, κόκκινο φόρεμα και μπαλαρίνα, χτενίζει μαλλί ….
Τείνω να θυμάμαι τις υπέροχες καθημερινές στιγμές, αλλά ρώτα με που ήμουν πέρυσι την … πρωτοχρονιά ας πούμε και δεν έχω ιδέα. Έτσι και σήμερα. 25η Μαρτίου 2015– εθνική και θρησκευτική εορτή: το ξεκίνημα της επανάστασης, της πορείας προς την ελευθερία (σόρυ κιόλας αν το λεω λίγο ξερά αλλά είναι
“- Δάφνη, θυμάσαι όταν ήσουν τόσο τόσο μικρή; – Τόσο μικρή που δεν πήγαινα σχολείο; – Ναι! Τόσο μικρή που δεν πήγαινες σχολείο! – Ούτε περπατούσα; -Ούτε περπατούσες! -Ούτε έτρωγα μόνη μου; -Ούτε έτρωγες μόνη σου! – Και φορούσα πάνα και πιπίλα; -Ναι! Τότε! – Και με είχες πάντα αγκαλίτσα;
Ο καθένας μας έχει συνδυάσει την κάθε εποχή με ένα άρωμα. Το καλοκαίρι με θάλασσα, την άνοιξη με λουλούδια, το φθινόπωρο με βρεμένο χώμα, το χειμώνα με σπιτικές λιχουδιές (όχι δεν είμαι λαίμαργη-κάτι επιστήμονες σε κάποια έρευνα το λένε). Επίσης το κάθε σπίτι έχει τη δική του μυρωδιά. Μπορεί να
