Αναλαμβάνοντας το παιδί επισκέφθηκα σύντομα έναν ψυχολόγο. Τα θέματα ήταν πολλά και οι συνθήκες κατάλληλες. Δεν είμαι από αυτούς που μάχονται τις θεραπείες ψυχολογικής υποστήριξης, το αντίθετο θα έλεγα. Ένα από τα πρώτα πράγματα που μου ανέλυσε προτού φτάσουμε καν στη φύση της σχέσης μας με το παιδί ήταν
Έχω ένα ρολόι τοίχου, σταματημένο στις έξι παρά τέταρτο. Υπάρχει κάτι σε αυτή την ώρα που με κράτησε από το να το ρυθμίσω σε άλλη ώρα ή απλώς να το κατεβάσω από τον τοίχο. Δε δουλεύει πια, οπότε γιατί να το έχω. Μου δείχνει την ώρα που ένας εργαζόμενος άνθρωπος
Λες και το «Καλό Πάσχα» δεν είναι αρκετό ως ευχή αποχωρισμού με ημι-άγνωστη μητέρα στην πόρτα του παιδικού σταθμού, πρέπει να ρωτήσει και το περαιτέρω «Εσείς σε ποια εκκλησία θα κάνετε Ανάσταση;». Κι εκεί είναι που κι εγώ πρέπει να γίνω ο προβοκάτορας που είμαι και να απαντήσω το «Σε
Είναι τόσο εύκολο να μιλάς για κάποια πράγματα και τόσο δύσκολο να τα πετύχεις. Χάνονται, ξεγλυστρούν μέσα από τα χέρια σου σαν πουλιά και χάνονται. Θέλει μεγάλη αποφασιστικότητα για να μην τα χάσεις. Και μαζί με εκείνα και τον εαυτό σου. Ή τουλάχιστον το καλύτερο κομμάτι. Με αυτή τη σκέψη…
Τώρα που έχω πάλι ένα μωράκι ενός μηνός στο σπίτι, έχει γίνει ξεκάθαρο για μένα ότι υπάρχουν φορές που οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι να μου πουν. Αυτή είναι η τρίτη φορά που βρισκόμαστε σε αυτή τη φάση και τα σχόλια είναι πάντα τα ίδια. Μερικές φορές όσοι δεν σε
