Πέρυσι, κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων η πλατεία Αριστοτέλους μετατράπηκε σε ένα ελατόδασος. Ανάμεσα στα δέντρα- λίγο θλιβερά ως κομμένα ομολογώ- χανόσουν, κυνηγιόσουν, έπαιζες, εκπλησσόσουν από τα cutouts ξωτικών που ήταν σπαρμένα στο χώρο και γενικώς το διασκέδαζες εσύ και το παιδί σου ή με τους φίλους σου: Δεν ήταν
Έχουν βαρεθεί τα αυτιά μου να ακούνε την ίδια γκρίνια κάθε χρόνο: αστόλιστη η πόλη, χάλι, καταθλιπτικά, τίποτα, ούτε ένα φωτάκι δε βάλανε, τα καρουζέλ πότε θα ανοίξουν, λίγο να μπούμε στο κλίμα βρε παιδί μου και άλλα παρόμοια, τα οποία ψιθυρίζονται από τα τέλη Νοεμβρίου κι αρχίζουν να ακούγονται
Κατά τη διάρκεια των γιορτών, όλοι, μικροί και μεγάλοι, απολαμβάνουμε την έξοδο από τη ρουτίνα μας και επιδιώκουμε να κάνουμε διαφορετικά πράγματα, να εμπλουτίσουμε την καθημερινότητά μας με νέες παραστάσεις, να διασκεδάσουμε και να γελάσουμε. Μια πρόταση που φαντάζει δελεαστική ακούει στο όνομα Αστερόκοσμος και φιλοξενείται από τη Διεθνή Έκθεση
