Όσο μεγαλώνουμε ξεχνάμε. Ξεχνάμε να είμαστε ο εαυτός μας και να τον έχουμε καλά, να περνάμε καλά κάνοντας και λέγοντας ασυναρτησίες , ξεχνάμε να δείχνουμε στους φίλους μας τα πραγματικά μας συναισθήματα όποιο κι αν είναι το κόστος ή το κέρδος κάθε φορά, ξεχνάμε να δώσουμε μια στην κριτική να
Πριν λίγες μέρες συζητούσα με τις αγαπημένες μου φίλες για την πρώτη φορά που συνειδητοποιούμε πως έχουμε μεγαλώσει αρκετά και πως μαζί μας έχουν μεγαλώσει και οι γονείς μας. Υπάρχουν πολλά στάδια σε αυτό το μονοπάτι εξέλιξης αλλά είναι κάποια στιγμή που απλά είναι η πρώτη δυνατή σφυριά. Είναι σοκαριστικό να
Για τους περισσότερους γονείς, χρειάζεται περισσότερο από μερικές δεκάδες λεκέδες και καταστροφές πριν συνειδητοποιήσουν ότι το πιτσιρίκι τους δε δείχνει κατανόηση στο εμφατικό “ΜΗ! ΜΗ! ΜΗ” που αρθρώνουν λίγο αργότερα μάλλον απ’ ότι θα έπρεπε. Αυτό συμβαίνει γιατί τα παιδιά δεν ακούνε πάντα τα λόγια μας. Σας κάνει εντύπωση; Μάλλον
