Οκ, το ξέρω. Δεν αρέσει σε όλους το Bloody Mary, η αλήθεια είναι πως ούτε και εγώ είμαι φαν του. Υπάρχει όμως ένα κοκτέιλ που μπορεί να το θυμίζει λίγο στην ιδέα, όμως στη γεύση είναι εντελώς διαφορετικό. Και είναι και ότι πρέπει για ένα κυριακάτικο μεσημέρι του καλοκαιριού με
Δεν καταλαβαίνω τον κόσμο που δεν του αρέσει το Negroni. Ο συνδυασμός του γλυκού και του πικρού είναι θεϊκός, τα αρώματα είναι θεσπέσια και δεν υπάρχει μπάρμαν που δεν εντυπωσιάζεται όταν του το παραγγέλνει μια γυναίκα (τσεκαρισμένο). Οκ, θέλει λίγη «εκπαίδευση» να το μάθεις και να το εκτιμήσεις, αλλά
Την περασμένη βδομάδα ζούσα σε ρυθμούς…ρουμιού! Την μια, είχαμε το διαγωνισμό του Bacardi Legacy στην Κύπρο όπου ο νικητής θα πήγαινε Μόσχα τη Μάη στον παγκόσμιο τελικό. Κέρδισε ο Ντίνος Κωνσταντινίδης με ένα εκπληκτικό daiquiri, το The Noble Daquiri που είχε μέσα το εθνικό μας ποτό, την υπέροχη κουμανδαρία. Την
Ακούγεται αντιφατικό, όμως την εποχή που απαγορεύτηκε το ποτό στις Η.Π.Α, την περίφημη ποτοαπαγόρευση, πολλοί bartender των speakeasy μπαρ ( των μυστικών, παράνομων μπαρ) κατάφεραν να δημιουργήσουν μερικά από τα πιο επικά κοκτέιλ. Το Sidecar που είχαμε την περασμένη βδομάδα, ήταν ένα από αυτά, όπως και το σημερινό. Τι γίνεται
Θυμάμαι κάτι αδιανόητα νεροζούμια που πίναμε, όταν στα καφέ ο εσπρέσσο αντικατέστησε το νες, για να μη μιλήσω για κοκτέιλς που έχουμε κατακαιρούς καταπιεί: τι tabasco εκείνο το bloody mary, σαν σε μεξικάνικο εστιατόριο, για να μη θυμηθώ white russian φτιαγμένο με vodka και.. σκέτο γάλα. Αναρωτιέμαι αν είναι η
