Δεν ξέρω τι αγαπώ πιο πολύ σε αυτή την ιστορία δημιουργικής απασχόλησης και παιχνιδιού μαμάς-κόρης! Σίγουρα πάντως, μερικά στοιχεία είναι το φατσάκι της μικρής που δεν είναι καθόλου “μοντελίσιους”- όπως αυτό ας πούμε – αλλά ένα χαριτωμένο κοριτσάκι της ηλικίας του. Ένα άλλο είναι πως η μαμά δηλώνει παντελώς άσχετη
Πριν λίγες μέρες συζητούσα με τις αγαπημένες μου φίλες για την πρώτη φορά που συνειδητοποιούμε πως έχουμε μεγαλώσει αρκετά και πως μαζί μας έχουν μεγαλώσει και οι γονείς μας. Υπάρχουν πολλά στάδια σε αυτό το μονοπάτι εξέλιξης αλλά είναι κάποια στιγμή που απλά είναι η πρώτη δυνατή σφυριά. Είναι σοκαριστικό να
Όταν πρωτοσυναντήθηκα με το παρακάτω κείμενο, χαμογέλασα για τα όσα έρχονται. Είμαι κι εγώ μαμά με κόρη! Προχτές πάλι που κάθησα να βάψω τα νύχια μου και με είδε η Δάφνη και μου είπε “μαζί”, εκεί άρχισα να γελάω! Όλα όσα νόμιζα πως θα έρθουν είναι ήδη εδώ. Ευτυχώς το
Δεν είναι εύκολο να το γράψω αυτό ξανά. Το νιώθω αναγκαίο όμως να προσπαθήσω. Σου έγραφα- πριν σβηστεί δύο φορές…- με μεγάλη ένταση και συγκίνηση πως κάποτε μεγάλωνα την καρδιά σου μέσα μου. Τώρα πιά κρατάς εσύ τη δικιά μου. Σε κοιτάζω την ώρα που μισοξυπνάς κι η διάθεσή μου
