Τείνω να θυμάμαι τις υπέροχες καθημερινές στιγμές, αλλά ρώτα με που ήμουν πέρυσι την … πρωτοχρονιά ας πούμε και δεν έχω ιδέα. Έτσι και σήμερα. 25η Μαρτίου 2015– εθνική και θρησκευτική εορτή: το ξεκίνημα της επανάστασης, της πορείας προς την ελευθερία (σόρυ κιόλας αν το λεω λίγο ξερά αλλά είναι
“- Δάφνη, θυμάσαι όταν ήσουν τόσο τόσο μικρή; – Τόσο μικρή που δεν πήγαινα σχολείο; – Ναι! Τόσο μικρή που δεν πήγαινες σχολείο! – Ούτε περπατούσα; -Ούτε περπατούσες! -Ούτε έτρωγα μόνη μου; -Ούτε έτρωγες μόνη σου! – Και φορούσα πάνα και πιπίλα; -Ναι! Τότε! – Και με είχες πάντα αγκαλίτσα;
Δεν διακρίνουμε ανάμεσα σε χρώμα, φύλο, φυλή ή ηλικία κι είμαστε περήφανες γι’ αυτό. Επιπλέον, διαθέτουμε μνήμη. “Η διατήρηση της μνήμης αποτελεί ασπίδα προστασίας για το μέλλον. Η άβυσσος των ναζιστικών στρατοπέδων θανάτου ξεκίνησε με το μίσος, την προκατάληψη και τον αντισημιτισμό, γεγονός που μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να είμαστε
