Όταν βρίσκεσαι να απαντάς χίλιες φορές στις ίδιες ερωτήσεις, έχει έρθει η ώρα να το κάνεις άρθρο. Με αυτή τη σκέψη και μετά από πολλές ώρες μαζί σας σε μηνύματα ή /και τηλέφωνα αποφάσισα να συνοψίσω εδώ γιατί θα προτιμούσα, όπως έλεγα και σε μια αναγνώστρια τις προάλλες, ακόμη και
Μερικά πράγματα τα ακούς και σου μένουν. Ένα από αυτά ήταν η εξομολόγηση της μαμάς ενός παλιού μου φίλου: “Έκανα επισκληρίδιο, γέννησα χωρίς να νιώσω το παιδί που έβγαινε από μέσα μου, αλλά παρηγορήθηκα λέγοντας ότι δεν πειράζει, στο δεύτερο δε θα κάνω. Έλα μου, όμως που το δεύτερο δεν
Να ξεκινήσω λέγοντας ότι η δική μου εμπειρία έχει να κάνει με το γεγονός ότι μπήκα στην παράταση. Με άλλα λόγια, ξεπέρασα την Πιθανή Ημερομηνία Τοκετού, κάτι που συμβαίνει σε πολλές πρωτοτόκες γυναίκες, οπότε κι έπρεπε να εγκαταλείψω τη φροντίδα του ιδιωτικού μου γιατρού και να απευθυνθώ στο Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης,
Από άποψη καταγωγής, είμαι μια διασταύρωση Θεσσαλονίκης με Αθήνα. Όπως και να ΄χει, από Καβάλα και πάνω είχα μαύρα μεσάνυκτα πριν μετακομίσω εδώ. Κλείνω, όμως δύο χρόνια τώρα που διευρευνώ το γυναικολογικό τοπίο της Αλεξανδρούπολης γιατί μου χρειάστηκε. Έμεινα έγκυος και κάπου έπρεπε να απευθυνθώ. Δεν είχα ιδέα, ούτε και
