Αν αρχίσει κανείς και συζητά πόσα πράγματα θα μπορούσαν να είναι καλύτερα στη ζωή του, θαρρώ θα πέσει στην παγίδα του να φαντάζεται ένα χτες καλύτερο απ’ ότι ήταν κι ένα σήμερα χειρότερο απ’ οτι μπορεί να γίνει. Έρχονται όμως οι στιγμές που τα ζόρια, τα προβλήματα κι οι κακοί
Εδώ και μέρες τριγυρνά στο μυαλό μου μια ιστορία που είχα διαβάσει κάποτε και την αντέγραψα σε ένα από αυτά τα καλεντάρια που μ ακολουθούν παντού. Όποτε έρχομαι αντιμέτωπη με ζητήματα συμπεριφορών και αρνητικών αισθημάτων, ιδίως όταν έχουν να κάνουν με παιδιά και παιδικά χρόνια, ο νους μου ανατρέχει σε
Πριν από ένα δίμηνο περίπου, αντίκρισα έναν υπέροχο καταγάλανο ουρανό ξυπνώντας, οπότε λίγο μετά βρέθηκα να περπατάω με τη Δάφνη με κατεύθυνση το πάρκο και τις κούνιες. Όταν φτάσαμε διαπιστώσαμε ότι ήμασταν οι πρώτες! Ωραία, σκέφτηκα, καλά θα περάσουμε. Ο ορισμός της τραγικής ειρωνείας. Η Δάφνη είναι σχεδόν δύο χρονών
Εχω κουραστεί, αλήθεια σας λέω. Έχω κουραστεί να πρέπει να κάνω τα πάντα: να σηκωθώ το πρωί και πριν κατουρήσω, να πλύνω, να ντύσω το Δαφνάκι, να του ετοιμάσω πρωινό και να βρω ένα τρόπο να παίζουμε και να περνάει καλά, ενώ ταυτόχρονα, πλένω τα πιάτα, μαγειρεύω το μεσημεριανό, τακτοποιώ
Όταν γεννήθηκα κορίτσι, η γιαγιά μου πέρασε τα χέρια της από τα κοντά ξανθά μαλλιά της, άρπαξε τη μίντι βιζόν γούνας της, τίναξε νευρικά τη στάχτη από την πίπα της κι έφυγε, βρίζοντας από το μαιευτήριο. Η γιαγιά μου δεν ήταν μισογύνης. Η γιαγιά μου ήταν γυναίκα. Πιστεύοντας ότι είμαστε
Σήμερα συμμετείχα σε ένα διάλογο-αστραπή που με περίσσια περηφάνεια σας παραθέτω ενώ, παράλληλα, τοποθετώ σε περίοπτη θέση στη συλλογή με τις αγαπημένες μου ατάκες στο θέμα φύλο. -Αγοράκι ή κοριτσάκι; -Κοριτσάκι! -Aααα… κοριτσάκι… Ε, βάλτε του κι εσείς μια κορδελίτσα να φαίνεται. Να φαίνεται! Γιατί αν δε φαίνεται, μπορεί να
