Θυμός! Ένα συναίσθημα τόσο γνωστό και οικείο στα παιδιά και σε όλους τους ανθρώπους, αλλά ταυτόχρονα τόσο δύσκολο ως προς την κατανόηση και τη διαχείρησή του. Όσοι ασχολούνται με παιδιά μπορούν εύκολα να καταλάβουν ότι πολύ συχνά μπερδεύουν την έννοια του θυμού με την έννοια της επιθετικής συμπεριφοράς. Εμείς λοιπόν
Θυμάμαι τη μαμά μου. Και πριν από εκείνη τη γιαγιά μου. Καμία από τις δύο δεν έμοιαζε να συμπαθεί τις γιορτές κάτι που τις έκανε να φαίνονται εξωγήινες στα μάτια μου: εγώ ήμουν παιδί, τις λάτρευα. Κι όταν λέω «γιορτές» εννοώ κάθε είδους αργία και σχόλη: των τριών ιεραρχών, την
Οσο μοναδικός κι αν νιώθει- και φυσικά είναι – ο καθένας μας, υπάρχουν μερικά πράγματα που είναι τόσο κοινά που υπογραμμίζουν απλώς και μόνο το ότι είμαστε, πρώτα απ’ όλα και κατά βάση, άνθρωποι. Μια συνήθης αγωνία λοιπόν, την οποία δοκιμάζω κι εγώ αυτή την περίοδο, είναι αυτή που αποτυπώνεται
Το θέμα δεν είναι ούτε πως τη γνώρισα, ούτε γιατί φτάσαμε να μιλάμε, ούτε καν υπό ποιές συνθήκες μου αποκάλυψε ότι δοκιμάζει τα όρια της αναμετρώντας τις δυνάμεις της με εκείνες της Ποίησης. Το θέμα είναι πως ζούμε σε ένα αρκετά πεζό κόσμο που η κάθε μικρή πολυτέλεια, χρόνου και
Είμαι στο γυναικολόγο, πατημένη η 15η εβδομάδα, για τακτική εξέταση και παίρνω την κλασσική θέση δίπλα στον υπέρηχο. Ξέρω ότι μπορεί να δούμε το φύλο του μωρού αλλά, πιστεύοντας ότι θα γίνει ό,τι και με τη Δάφνη (στριφογυρίσματα, χέρια μπροστά στο φύλο κλπκλπ), το έχω αποκλείσει. Έχω αποκλείσει κι άλλα
Φαντάσου πως θα ήταν η ζωή σου αν τολμούσες να αλλάξεις… Είναι κάποια βιβλία που σε στιγματίζουν και τα κουβαλάς μαζί σου και μέσα σου από μικρό παιδί, από την πρώτη φορά που ξεφύλλισες τις σελίδες του. Ένα από αυτά, αγαπημένο πολύ, ο Μικρός Πρίγκηπας. Ίσως αντίστοιχα αγαπημένο και η
Δεν χρειάζεται να είσαι ούτε γονιός, ούτε παιδοψυχολόγος για να αντιληφθείς ότι ένα παιδί επικοινωνεί με το δικό του τρόπο, ο οποίος παντελώς διαφέρει από εκείνον των ενηλίκων. Παίζοντας ας πούμε συχνά ξεπηδούν ένα καρό πληροφορίες για τα συναισθήματα, τις πρακτικές, την καθημερινότητα. Έχω την τύχη να έχω τη Δάφνη,
Η Γη είναι γυναίκα. Δε ξέρω τι την έκανε να κουνηθεί τόσο δυνατά το περασμένο Σάββατο. Ίσως μια βαθιά θλίψη μέσα της βρήκε επιτέλους διέξοδο μέσα από το ρήγμα της Ανατολίας, παλιά πληγή. Ίσως ένα θραύσμα οργής κατάφερε να βρεί την επιφάνεια και να την αφυπνίσει με τόσα γερά ταρακουνήματα.
Για να μπορέσει το σώμα μας να λειτουργήσει αρμονικά, τα διάφορα μέρη και όργανα του χρειάζεται να επικοινωνούν μεταξύ τους έτσι ώστε να διασφαλιστεί και να διατηρηθεί η ισορροπία του εσωτερικού περιβάλλοντος. Για παραδείγμα, ούτε η θερμοκρασία του σώματος αλλά ούτε τα επίπεδα αλάτων και ιχνοστοιχείων μέσα στο αίμα μπορούν
Δεν έχω λόγια να σας παρουσιάσω κάτι τόσο συγκλονιστικό όσο η μητρότητα. Ευτυχώς, ο σκηνοθέτης του παρακάτω βίντεο μπορεί. Διαβάζοντας το κείμενο της διαφήμισης (αφορά σε μάρσιππο που ούτε φαίνεται!) που σας παραθέτω μεταφρασμένο από κάτω και βλέποντας την εικόνα, αναρωτιέμαι μέχρι ποιο σημείο έμεινε το μάτι σας στεγνό. Μεταφράζω
