Διαμαρτυρία γυναικών και ανδρών έξω από τα γραφεία της Facebook στη Νέα Υόρκη! Ξαπλώνουν στο δρόμο κρατώντας πλακάτ που απεικονίζουν θηλές, περίπου 100 Αμερικανοί μοντέλα στο επάγγελμα, στέλνουν μήνυμα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ……………….. Ο λόγος;;; Οι πολιτικές λογοκρισίας που ασκεί η εταιρεία όσων αφορά το καλλιτεχνικό γυμνό… Το μήνυμα αφορούσε και το Instagram το
Και Ναι λοιπόν….. θα αναφερθώ σήμερα στο άρθρο που ανέβασα στις 3 Μαϊου με θέμα τον “περιορισμό του δικαιώματος των γυναικών για τερματισμό κύησης”στην πολιτεία της Αλαμπάμα, εκφράζοντας την απογοήτευση μου για τους άνθρώπους που μπορούν ΣΗΜΕΡΑ το 2019 στην ΑΜΕΡΙΚΗ να σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο………. Το ζήτημα ήταν σε
“Τρίχες!”. Όταν το λέει ο λαός μας εννοεί συνήθως ότι μιλάμε για κάτι ασήμαντο, για κάτι ανάξιο λόγου. Πού να ήξερε αυτός ο έρμος λαός όμως ότι η τρίχα στις μέρες μας θα γίνει θέμα συζήτησης, διαμάχης, φανατισμού;! Πού να φανταστεί ο οποιοσδήποτε ότι, καθώς τα πράγματα αλλάζουν, οι γυναίκες
Αυτοφροντίδα, αγάπη του εαυτού, αυτοίαση, wellness, fitness, όπως διάβολο θέλετε πείτε το– αν και από το πως θα το πείτε μάλλον θα μπορέσω να μαντέψω την ηλικία σας γιατί ενώ η ουσία της αναγκαιότητας της φροντίδας του εαυτού ειναι σταθερή η γλωσσική της αποτύπωση υπόκειται σε εκφραστικές μόδες. Όχι ότι
Τι κι αν μέχρι τον 18 αιώνα, η βρώμη χρησιμοποιούνταν κυρίως ως ζωοτροφή;! Από το μέσα του 19ου αιώνα, τα πράγματα άλλαξαν δραματικά. Από το 1877 που δημιουργήθηκε η γνωστή μάρκα με τον Κουακέρο να μας χαμογελά συγκαταβατικά μέχρι και σήμερα, το ταπεινό δημητριακό έχει πλέον κερδίσει τη θέση της
Η ιδέα της φωτογράφου Άλις Προυτζάνσκι ήταν αρκετά απλή: θέλησε να φωτογραφίσει γυναίκες στα πρόθυρα του τοκετού-κατά τη διάρκεια και λίγο μετά. Να πως η ίδια περιγράφει τις σκέψεις της και το έργο της, με τίτλο Birth Culture- Ο Πολιτισμός της Γέννας, στην ιστοσελίδα της: «Κατά το πρώτο μέρος του
Η καρδιά πονάει φρικτά όταν ψηλώνει το επιβεβαίωνω και θέλω να το μοιραστώ και ας με πείτε συναισθηματική ή δραματική. Είμαι σαφώς μια τέτοια πίτα με από όλα! Από παιδί μετρώ τις απώλειες και δυσκολεύομαι πραγματικά να τις χωνέψω και να τις απελευθερώσω. Φυσικά είναι καλοκαίρι και μια τέτοια συζήτηση
Σε όλες τις φετινές εαρινές γιορτές του Πάσχα κλείνω τα μάτια μου και την καλώ. Οραματίζομαι μια γυναίκα που πατάει στα πόδια της βαθιά γειωμένη, που γνωρίζει πως λειτουργεί το σώμα της και οι βιορυθμοί της, που αναπτύσσει μια νέα σχέση σεβασμού με την Γαία, που φροντίζει τον εαυτό της,
Η γυναικεία μας φύση είναι όπως ήδη γνωρίζετε πολύπλοκη, σφαιρική και δαιδαλώδης. Κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι σημαντικό να πάρουμε τα πράματα από την αρχή και να γνωρίσουμε ή να θυμηθούμε τι έχουμε μέσα μας και πως αυτό λειτουργεί. Ξεκινάω λοιπόν από τον εαυτό μου (που και καλά έχω
“Πρέπει να σηκωθούμε νωρίς- 10 η ώρα να είμαστε εκεί”. Νωρίτερα σηκώνομαι και για εκδρομές είμαι η πρώτη αλλά αυτό το τόσο επιτακτικό και προγραμματισμένο όταν μου μιλάει κάποιος για την Κυριακή με άγχωσε. Ήταν όμως για καλό σκοπό κι έτσι κινητοποιήθηκα. Για 2η χρονιά η τοπική ομάδα Κομοτηνής της
