Η χαρά του ψυχαναγκαστικού
Παλιά, ας πούμε, στο χωριό μου τη λέγαν “παστρικοθοδώρα”. Αστειευόμενοι μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ψυχαναγκαστικό τον υπερβολικά οργανωτικό, ή αυτόν που περπατάει στα πλακάκια χωρίς να πατάει στους αρμούς, ή αυτόν που πατάει πάντα την οδοντόκρεμα από κάτω προς τα πάνω. Εντάξει, δεν είναι ακριβώς ψυχαναγκασμός, αλλά τα ακουμπάει τα όρια. Το