Μιας και δημοσίευσα χτες το εξαιρετικό θέμα της Κικής Κωφού, είπα να μείνω στο κομμάτι της υγείας και να αναδημοσιεύσω το άρθρο που ανάρτησε στη σελίδα φβ της ΚΕΔΗΘ η καταπληκτική συνάδελφος και λογοθεραπεύτρια, Βίκυ Χρυσοστομίδου Βασιλική και αφορά στο καυτό ζήτημα των παιδιών και του διαβάσματος, διότι η σχολική
Η Κική Κωφού είναι ψυχολόγος στα ΚΔΑΠ της ΚΕΔΗΘ και αγαπημένη μου συνάδελφος. Στο θέμα που ανέβασε στη σελίδα του φβ της ΚΕΔΗΘ, έθεσε ένα ζήτημα που όλοι όσοι έχουμε παιδιά θα έπρεπε, κατά την ταπεινή μου γνώμη, να διαβάσουμε. Εγώ το διάβασα ήδη, σειρά σας! Σας το παραθέτω αυτούσιο:
Αποτελεί κοινή γνώση ότι μια ερωτική σχέση περνάει περισσότερες διακυμάνσεις κι από τη βελόνα σεισμογράφου. Υπό αυτή την έννοια, η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου θα έπρεπε το λιγότερο να είναι κινητή, μη σας πω και αόρατη κάποιες χρονιές—έλα μου όμως που δεν είναι, οπότε αν μεν έχουμε καλή διάθεση και
Δεν είχα ιδέα, νόμιζα ότι ήταν κάποιου είδους αστείο αλλά όχι! Στ’ αλήθεια υπάρχει! Η Μ.Βρετανία έχει σοβαρό πρόβλημα… μοναξιάς (και η προοπτική του brexit δε μοιάζει να τη μαλακώνει), όπως έχουν αποδείξει έρευνες. Περισσότεροι από 9 εκατομύρια άνθρωποι συχνά νιώθουν μόνοι, σύμφωνα με μία αναφορά του 2017. Το θέμα
Καλλιτέχνης θα πει… Έλα, παραδέξου το… κάπου εκεί βαθιά μέσα σου θες να αποκαλείς και εσύ τον εαυτό σου καλλιτέχνη (εγώ τουλάχιστον το θέλω) ή σε ακόμη πιο τραβηγμένη περίπτωση να σε αποκαλούν οι άλλοι… Δεν είναι επί της παρούσης να ανοίξουμε αυτή τη μεγάλη κουβέντα που έχει να κάνει
Το δικό μου παιδί είναι αρκετά μικρό (2,5 ετών) και σε φάση προσαρμογής, οπότε το “δε θέλω να πάω σχολείο” ακούγεται καθημερινά και παρακάμπεται με όλους τους γλυκούς δυνατούς τρόπους. Αυτό βέβαια μέχρι να φτάσουμε στην πόρτα της τάξης μας, γιατί εκεί τα … ξεχνάμε όλα, μπουκάρουμε μέσα κι ούτε
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένα όργανο που κατά τη γέννηση είναι ακόμα ανώριμο. Μέχρι τα πρώτα γενέθλια θα τριπλασιάσει το μέγεθος του και θα αυξήσει το μέγεθος των νευρώνων και το πλήθος των συνάψεων δραματικά. Τα επόμενα χρόνια θα συνεχίσει το έργο του , ‘γεμίζοντας’ εμπειρίες , πληροφορίες και ερεθίσματα
Φαντάσου πως θα ήταν η ζωή σου αν τολμούσες να αλλάξεις… Είναι κάποια βιβλία που σε στιγματίζουν και τα κουβαλάς μαζί σου και μέσα σου από μικρό παιδί, από την πρώτη φορά που ξεφύλλισες τις σελίδες του. Ένα από αυτά, αγαπημένο πολύ, ο Μικρός Πρίγκηπας. Ίσως αντίστοιχα αγαπημένο και η
Τις προάλλες έφτιαξε ένα πολύ αστείο άρθρο η Γεωργία, όπως πάντα και όταν το είδα- αργά το Σάββατο, το δημοσίευσα στη σελίδα του mom fatale στο facebook με ένα πρόλογο ειλικρινέστατο: έγραφα ότι είχα ανάγκη να γελάσω γιατί η Δάφνη με κάνει να κλαίω όλη μέρα. Σε μια ώρα μέσα
Δεν χρειάζεται να είσαι ούτε γονιός, ούτε παιδοψυχολόγος για να αντιληφθείς ότι ένα παιδί επικοινωνεί με το δικό του τρόπο, ο οποίος παντελώς διαφέρει από εκείνον των ενηλίκων. Παίζοντας ας πούμε συχνά ξεπηδούν ένα καρό πληροφορίες για τα συναισθήματα, τις πρακτικές, την καθημερινότητα. Έχω την τύχη να έχω τη Δάφνη,
