Αναλαμβάνοντας το παιδί επισκέφθηκα σύντομα έναν ψυχολόγο. Τα θέματα ήταν πολλά και οι συνθήκες κατάλληλες. Δεν είμαι από αυτούς που μάχονται τις θεραπείες ψυχολογικής υποστήριξης, το αντίθετο θα έλεγα. Ένα από τα πρώτα πράγματα που μου ανέλυσε προτού φτάσουμε καν στη φύση της σχέσης μας με το παιδί ήταν
Διευκρίνιση: Στα ελληνικά, λέμε “οι παππούδες” κι εννοούμε τον παππού και τη γιαγιά. Θεωρώντας ότι οι γιαγιάδες συνεισφέρουν πολύ περισσότερο από τους παππούδες στη ζωή των εγγονιών, εγώ θα αναφέρομαι σε αυτό το δίδυμο ως “οι γιαγιάδες”. Δεν έχω καμία πρόθεση να μειώσω το ρόλο και τη σημασία των παππούδων,
Τις προάλλες έφτιαξε ένα πολύ αστείο άρθρο η Γεωργία, όπως πάντα και όταν το είδα- αργά το Σάββατο, το δημοσίευσα στη σελίδα του mom fatale στο facebook με ένα πρόλογο ειλικρινέστατο: έγραφα ότι είχα ανάγκη να γελάσω γιατί η Δάφνη με κάνει να κλαίω όλη μέρα. Σε μια ώρα μέσα
Μια μέρα μετά την παγκόσμια ημέρα της Μητέρας και συνεχίζω να γιορτάζω όπως κάθε μέρα και να αποτίω φόρο τιμής σε όλες τις μανούλες του κόσμου!!!Δε γίνεται λοιπόν να μην γράψω κάτι όταν ακόμα και το σάιτ μας γιορτάζει ως μοιραία μητέρα που είναι!!!!! Ως παιδί αισθάνομαι απέραντη ευγνωμοσύνη για
