Δεν είναι τυχαίο ότι και η πιο μετρημένη γυναίκα, κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης θα βρεθεί να …αστοχεί σε κάποιες αγορές. Δεν είναι μόνο η απειρία, ούτε κυρίως αυτή, παρά η ανάγκη να δημιουργήσεις έναν καλό αντιπερισπασμό στην αγωνία του τοκετού που πλησιάζει. Δε διαφωνώ καθόλου επί της τακτικής! Καλύτερα να σκέφτεσαι “που να το βάλω αυτό”, κρατώντας ένα ακόμη ελάχιστα χρήσιμο πράγμα, παρά “από που θα βγει αυτό” κρατώντας την κοιλιά σου!
Από τα πράγματα που βρέθηκαν στο δικό μου σπίτι, αυτά ήταν σίγουρα τα λιγότερο απαραίτητα:
1. Τσάντα για το καρότσι.
Από όλα τα αχρείαστα πράγματα που αγοράσαμε, ο βασιλιάς. Για να είμαι ειλικρινής εμένα οι τσάντες είναι το μεράκι μου, το φετίχ μου. Δεν έχω πολλές αλλά καλές και διαφορετικές. Φυσικά και χωράνε μέσα πέντε πάνες και άλλες δυο τρεις βλακείες που θα βάλεις για να πας μια βόλτα το παιδί. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι επειδή και τα δύο μου παιδιά θήλασαν, δε χρειάστηκε ποτέ να βγω από το σπίτι με μπιμπερό ή ό,τιδήποτε σε μπιμπερό. Από ένα σημείο κι έπειτα (6-7 μηνών) άρχισαν να παίρνουν μπουκαλάκια με νερό ή παγουράκια. Με αυτά και με εκείνα άχρηστες παντελώς οι θήκες και η τσάντα.
2. Επιθέματα για τις θηλές.
Σίγουρα το αν θα τα βολευτείτε έχει να κάνει με την παραγωγή σας, με τις ανάγκες και την κατανάλωση του μωρού, με τις υποχρεώσεις της ζωής σας (αν δουλεύετε ή όχι, ας πούμε) και με την ευαισθησία του δέρματος και του στήθους, που την περίοδο της γαλουχίας αποκτά δική του προσωπικότητα!Τα πράγματα όμως είναι απλά. Αν όταν κατεβάζεις γάλα, το μωρό δεν είναι διατεθειμένο να φάει, το γάλα θα τρέξει. Τα επιθέματα είναι λες και προσπαθείς να φράξεις ποτάμι με οδοντογλυφίδες. Περισσότερο νόημα ίσως θα είχε ένα θήλαστρο και μια άντληση παρά αυτή η… σερβιέτα ρώγας. Παρόλα αυτά, επειδή κάποια θα βρεθεί να πει ότι τα επιθέματα της έσωσαν τη ζωή και να με διαψεύσει οικτρά πάρτε ένα πακετάκι- δεν είναι ακριβές. Ένα, όμως.
3. Σουτιέν θηλασμού.
Λίγο που γέννησα καλοκαίρι, λίγο που δε δούλευα, λίγο που ζούσα στη Σαμοθράκη όπου μπορείς να κυκλοφορείς με ένα παρεό και να μην ενοχλείς κανέναν, τα πέντε σουτιέν θηλασμού που πήρα ήταν υπερβολή και κάθισαν στο συρτάρι παρέα με τα στρίνγκ (απορώντας το ένα για λογαριασμό του άλλου). Ειδικά τον πρώτο μήνα, δε νομίζω ότι έβαλα στήθος μέσα. Μου το έλεγε η φίλη και μαμά 4 παιδιών Μαρία Π. ότι θα κυκλοφορώ topless όλη την ώρα και γελούσα. Μετά που συνέβη, όμως, γελούσε ο άντρας μου.
4. Μαξιλάρι θηλασμού.
Το μαξιλάρι βολεύει πάρα πολύ από την αρχή αν μπορείς να κάτσεις. Εμένα λόγω περινεοτομής αυτό μου ήταν αδύνατον για πολύ πολύ καιρό καλά να είναι το νοσοκομείο όπου γέννησα κι ο γιατρούλης- διάβολος. *Όλοι* νόμιζαν ότι έχω κάνει καισαρική από τον τρόπο που σηκωνόμουν ή καθόμουν. Θήλαζα στα πλάγια, ξαπλωμένη σαν οδαλίσκη, το μωρό ήταν μεγαλούτσικο, δε βολευόταν στο μαξιλάρι, γλυστρούσε, το τραβολογούσε… με τρεις λέξεις: τσάμπα το μαξιλάρι. (Τα σκυλιά μας πάρα πολύ το εκτίμησαν!)
5. Μειωτής χώρου για το πορτ μπεμπέ.
Το επιχείρημά μου ήταν «μα καλά, θα αφήσουμε το παιδί να κοπανιέται» και τσουπ, σπεύσαμε να πάρουμε ένα «πεταλάκι» ή μειωτή χώρου. Μπούρδα σκέτη και μάλιστα από ελεεινό υλικό (πολυέστερ;). Δεν το αφήνεις το μωρό να κοπανιέται- το βάζεις στο ειδικό κάθισμα αυτοκινήτου για να μην είσαι ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΒΛΑΚΕΣ, πας κι εσύ πίσω και τέλος η υπόθεση.
Δεν ισχυρίζομαι ότι τα παραπάνω θα ήταν άχρηστα σε κάθε μαμά, αλλά σε μένα. Επίσης, πρέπει να υπήρχαν κι άλλα, όπως η ειδική βούρτσα για να πλένεις τα μπιμπερό, αλλά δεν τα θυμάμαι πλέον… μεγαλώσαμε, βλέπετε!
Καμιά πιο φρέσκια μαμά που να ένιωσε ότι της ζάλησαν τις ωοθήκες με το μαμαδομάρκετινγκ;
:)
Κορίτσια, σας το ξαναλέω όμως: καλύτερο το “αυτό που ψώνισα που να το βάλω;” παρά το “αυτό που κυοφορώ από που θα το βγάλω”!!
Trust me!
