Δεν είχα διαβάσει ξανά μυθοπλασία του Νικόλα Σεβαστάκη. Τον παρακολουθούσα στις λοιπές δημοσιεύσεις του. Αποφάσισα να δοκιμάσω αυτή τη συλλογή διηγημάτων για την οποία μιλούσαν, εν τέλει δικαίως, όλοι (παρεμπιπτόντως βρίσκω πολύ όμορφο το εξώφυλλο). Και η επιλογή με δικαίωσε. Δέκα διηγήματα σε χαμηλούς τόνους, που αιχμαλωτίζουν αναμνήσεις και επεισόδια,

Για τον Κυριάκο έχουμε μιλήσει ξανά όταν παρουσιάζαμε και σχολιάζαμε την «Νόσο των Εραστών». Είμαι σίγουρη ότι και εσείς θα τον έχετε συναντήσει, όσοι τουλάχιστον διαμένετε στη Θεσσαλονίκη, να σας προτείνει πάντα το πιο ενδιαφέρον βιβλίο στον Ιανό, όπου και εργάζεται.. Στο νέο του βιβλίο, και δω ακόμη, είναι έντονο

Μπορώ να πω με πλήρη συνείδηση ότι είναι από τους καλύτερους δασκάλους γραφής που είχα τη χαρά να συναντήσω και να διδαχθώ στο πλάι του. Έχει τη δική του τεχνική να σε κάνει να διαβάζεις εις βάθος ένα κείμενο, όχι ως απλός αναγνώστης, και να διδάσκεσαι τα μέγιστα από αυτό.

Ξεκινάμε με τη γυναίκα της παρέας, μια δική μου πολυαγαπημένη συγγραφέα, που την προηγούμενη δουλειά της, «Μεταξύ Συρμού και Αποβάθρας» και «Το Νόημα», την φυλώ στο ράφι με τα αγαπημένα μου. Οι Χυδαίες ορχιδέες αποτελούνται από έντεκα διηγήματα τα οποία πραγματεύονται τη σεξουαλική και ερωτική ζωή των θηλυκών απογόνων της λαίδης Τσάτερλι