Οι Αγγλοσάξονες θέτουν τα New Year’s Resolutions, ουσιαστικά υποσχέσεις που δίνουν στον εαυτό τους για αλλαγές που αφορούν την αυτοβελτίωσή τους, κάθε Πρωτοχρονιά. Μελέτες αποδεικνύουν ότι μάλλον δεν τα καταφέρνουν και τόσο καλά στο να τις πραγματοποιήσουν. Γιατί άραγε;
Όλοι φαντάζονται πως κάθε αρχή του χρόνου είναι μια καλή ευκαιρία για ανασυγκρότηση και αυτοπραγμάτωση. Τελικά τι είναι αυτό που οδηγεί τους ανθρώπους να αναφωνούν: «κάθε πέρσι και καλύτερα;»
Το δύσκολο είναι να μπορεί κανείς να ζει την ζωή του. Η ζωή αυτή καθεαυτή μπορεί να σε ξεγελάσει και να μην μπορείς να χαρείς την ουσία της στιγμής. Το 2014 μπορεί να φέρει οτιδήποτε, ευχάριστο ή δυσάρεστο. Ας τα πάρουμε λοιπόν, αλλά με μια διαφορά, με μια υπέρβαση, που δείχνουν τα ηλικιωμένα «μωρά» των ογδόντα ετών και οι εικοσάχρονοι σοφοί «γέροι». Που ζούν μοναχά για το παρόν, ξεχνώντας την πίκρα του παρελθόντος και τις αγωνίες του αύριο και του μεθαύριο. Χωρίς την επιταγή της άμεσης ικανοποίησης της βούλησης, πού απο πρόσκαιρη χαρά μπορεί να μετατραπεί σε εφιάλτη. Η ανισορροπία ανάμεσα σε ευτυχία και δυστυχία είναι η ίδια η ζωή. Το ξέρουν, χωρίς να το γνωρίζουν, αυτό τους βοηθά να εγκατασταθούν στο προσωρινό που έχουν δημιουργήσει και να μην προσαρμόζουν τις επιθυμίες τους στα δεδομένα της πραγματικότητας.
Να αγαπάμε, να αποφασίζουμε, να σκεφτόμαστε για μας, ανεξάρτητα από εξωγενείς παράγοντες. Είτε βασιλιάδες είτε ζητιάνοι, ανάμεσα σε αυτό που είναι κάποιος και σε αυτό που θα μπορούσε να είναι, το όριο είναι τόσο δυσδιάκριτο που μια μόνο στιγμή αρκεί να το καταργήσει.
“Αν και μόνο απλά επιβιώσουμε και αυτό είναι κάτι”, έλεγε μια μεγάλη γαλλίδα ψυχαναλύτρια. Υποθέτω ότι εννοούσε τη στιγμή, ευγνώμων σε ότι την υπερβαίνει:
έρωτα, ομορφιά, απόλαυση, αγάπη, έγνοια, μοίρασμα, φίλοι, δημιουργία…
Καλή Χρονιά, Ευτυχισμένο το 2014, Γεμάτο Βιωμένες Στιγμές!
