Δεν είχα διαβάσει ξανά μυθοπλασία του Νικόλα Σεβαστάκη. Τον παρακολουθούσα στις λοιπές δημοσιεύσεις του. Αποφάσισα να δοκιμάσω αυτή τη συλλογή διηγημάτων για την οποία μιλούσαν, εν τέλει δικαίως, όλοι (παρεμπιπτόντως βρίσκω πολύ όμορφο το εξώφυλλο). Και η επιλογή με δικαίωσε. Δέκα διηγήματα σε χαμηλούς τόνους, που αιχμαλωτίζουν αναμνήσεις και επεισόδια,

Για τον Κυριάκο έχουμε μιλήσει ξανά όταν παρουσιάζαμε και σχολιάζαμε την «Νόσο των Εραστών». Είμαι σίγουρη ότι και εσείς θα τον έχετε συναντήσει, όσοι τουλάχιστον διαμένετε στη Θεσσαλονίκη, να σας προτείνει πάντα το πιο ενδιαφέρον βιβλίο στον Ιανό, όπου και εργάζεται.. Στο νέο του βιβλίο, και δω ακόμη, είναι έντονο

Μπορώ να πω με πλήρη συνείδηση ότι είναι από τους καλύτερους δασκάλους γραφής που είχα τη χαρά να συναντήσω και να διδαχθώ στο πλάι του. Έχει τη δική του τεχνική να σε κάνει να διαβάζεις εις βάθος ένα κείμενο, όχι ως απλός αναγνώστης, και να διδάσκεσαι τα μέγιστα από αυτό.

Ξεκινάμε με τη γυναίκα της παρέας, μια δική μου πολυαγαπημένη συγγραφέα, που την προηγούμενη δουλειά της, «Μεταξύ Συρμού και Αποβάθρας» και «Το Νόημα», την φυλώ στο ράφι με τα αγαπημένα μου. Οι Χυδαίες ορχιδέες αποτελούνται από έντεκα διηγήματα τα οποία πραγματεύονται τη σεξουαλική και ερωτική ζωή των θηλυκών απογόνων της λαίδης Τσάτερλι

(Στ Αρχισυντάκτριας: Για να μπορέσουν οι χρήστες του διαδικτύου να έχουν την τύχη να συναντηθούν με το παρακάτω άρθρο, έπρεπε να κάνω το άκομψο πράγμα και να το “σπάσω”. Ο διαδικτυακός κόσμος έχει τους δικούς του κανόνες και το momfatale.gr οφείλει, προκειμένουν να αναδείξει τα άρθρα του, να ευθυγραμμίζεται- ζητώ

«Πίστεψα ότι όλα είναι πιθανά. Εμείς ακούγαμε, προσθέταμε ο,τι μπορούσαμε ο καθένας και έτσι στήσαμε ολόκληρη ζωή» Μέρες δύσκολες όπως αυτές που ζήσαμε με την εξαφάνιση ενός νέου παιδιού και με την επαναφορά στο προσκήνιο των ζητημάτων bullying πέφτει στα χέρια σου, βιβλίο αρχινημένο άλλη στιγμή, αλλά στη θέση του

Το ξελόγιασμα είναι ασήμαντο, η προσμονή του αντίθετα είναι ουσιαστική Κάπως έτσι θα μπορούσε να είναι και με την σημερινή μας βιβλιοπρόταση. Το εξώφυλλο, με την αγαπημένη και πασίγνωστη φωτογραφία του Elliott Erwitt (Magnum) και ο τίτλος ΕΡΩΤΟΤΡΟΠΙΕΣ καθόλα ξελογιαστικός.      Από μόνα τους όμως, δεν θα σήμαιναν κάτι προσωπικά

«Έτσι και αλλιώς τα ταξίδια είναι κυκλικά. Δεν φτάνουμε ποτέ κάπου απ όπου δεν έχουμε ξαναπεράσει» Έχω ένα κόλλημα με τους τίτλους, και με τα εξώφυλλα των βιβλίων. Μπορεί να έχω αδικήσει πολλούς μικρούς θησαυρούς. Έχω γευτεί όμως και την μοναδική εμπειρία να απολαύσω άλλους τόσους επειδή εμπιστεύτηκα την γνώμη