Την περασμένη βδομάδα ζούσα σε ρυθμούς…ρουμιού! Την μια, είχαμε το διαγωνισμό του Bacardi Legacy στην Κύπρο όπου ο νικητής θα πήγαινε Μόσχα τη Μάη στον παγκόσμιο τελικό. Κέρδισε ο Ντίνος Κωνσταντινίδης με ένα εκπληκτικό daiquiri, το The Noble Daquiri που είχε μέσα το εθνικό μας ποτό, την υπέροχη κουμανδαρία. Την
Οι πρώτες μέρες της Άνοιξης, μου ξύπνησαν την επιθυμία για πιο «πολύχρωμα» και πιο fun cocktail. Έτσι αφήνοντας πίσω τα πιο βαριά ποτά, με τις πιο χειμωνιάτικες μυρωδιές και γεύσεις, το πρώτο κοκτέιλ της εποχής, μας έρχεται από την Ασία. Πρόκειται για ένα επικό κοκτέιλ, με ιστορία σχεδόν 100 χρόνων (
Ακούγεται αντιφατικό, όμως την εποχή που απαγορεύτηκε το ποτό στις Η.Π.Α, την περίφημη ποτοαπαγόρευση, πολλοί bartender των speakeasy μπαρ ( των μυστικών, παράνομων μπαρ) κατάφεραν να δημιουργήσουν μερικά από τα πιο επικά κοκτέιλ. Το Sidecar που είχαμε την περασμένη βδομάδα, ήταν ένα από αυτά, όπως και το σημερινό. Τι γίνεται
Αυτή την εποχή την τιμητική τους έχουν τα εσπεριδοειδή. Πορτοκάλια, μανταρίνια, λεμόνια, lime, όλα προσφέρονται τώρα για να τα απολαμβάνεις μόνα τους ή να φτιάχνεις με αυτά φαγητά, μαρμελάδες, σπιτικές πορτοκαλάδες, μανταρινάδες, λεμονάδες και, γιατί όχι, ποτά. Γι’ αυτό σήμερα, θα κάνουμε ένα κοκτέιλ, όχι με φρέσκα πορτοκάλια αλλά με
…γιατί να σε λένε Ρωμαίο», έλεγε η Ιουλιέτα απελπισμένα καθώς βρισκόταν κάτω από το μπαλκόνι ο ερωτευμένος Ρωμαίος. Υπάρχει πιο διάσημη ερωτική ιστορία από αυτή; Πρωτοείδα, την κινηματογραφική της μεταφορά με τους Leonard Whiting και την Olivia Hussey όταν ήμουν υπερβολικά μικρή για να γνωρίζω τι είναι ο έρωτας
Σήμερα πεθύμησα το καλοκαίρι ή μάλλον τις μυρωδιές του. Τη φρεσκάδα των λουλουδιών, των λαχανικών και ειδικά του δυόσμου. Φρέσκoς δυόσμος στις σαλάτες και γιατί όχι, και στο ποτό. Στο νέο μενού ενός από τα αγαπημένα μου λευκωσιάτικα μπαρ, προστέθηκε πριν λίγες μέρες, στα μέσα του χειμώνα δηλαδή, ένα ποτό
Δεν είμαι fan του ουίσκι. Κάνω αυτή τη δήλωση και μέσα μου νιώθω λίγη ντροπή που δεν κατάφερα ποτέ να «μάθω» αυτό το ποτό με το έντονο ταμπεραμέντο. Αυτό δεν με εμπόδισε φυσικά από το να παρευρεθώ τη περασμένη Τρίτη σε μάθημα γευσιγνωσίας ουίσκι και πιο συγκεκριμένα του ιρλανδέζικου
Φθινόπωρο 2006. Έκανε λίγο κρύο εκείνο το βράδι. Αποφασίζουμε να πάρουμε ταξί. Ανεβάζω το χέρι ψηλά. Μπροστά μας σταματάει ένα κίτρινο ταξί. «Στο Meatpacking District, στο ξενοδοχείο Gansevoort παρακαλώ», λέω στον ταξιτζή. Αφήνουμε πίσω μας τους, ψηλούς ουρανοξύστες και μπαίνουμε σε γειτονιές με brownstones και πέτρινα δρομάκια. Το ταξί
Zombie! Όπως λέγανε και οι Cranberries τα 90s. Zombie όμως είναι και το όνομα ενός από τα πιο επικά κοκτέιλ. Και επειδή τα κλασικά, κάνουνε δυναμικό comeback, είπα να θυμηθώ την πρώτη φορά που έγινα..Zombie! Ήταν πριν λίγα χρόνια. Βρισκόμουν Αθήνα. Και τι μπορείς να κάνεις ένα απογευματάκι με
Αυτό σκέφτομαι κάθε απόγευμα που φεύγω από τη δουλειά, με τον κίνδυνο να ακουστώ αλκοολική ( παραδέχομαι πως μερικές ζόρικες μέρες , είμαι). Όμως, το αλκοόλ σώζει ζωές, καριέρες και τα νεύρα μας. Εδώ και έναν περίπου χρόνο, το απογευματινό μου κοκτέιλ, είναι το Aperol Spritz. Ένα δροσιστικό ποτό,
